Klomifen Sitrata Rezistans Pcos'lu Olgularda Gonadotropinlerin Yavaş Artırımlı Yöntemle Uygulanmasının Geleneksel Yöntemle Karşılaştırılması

Abstract

ÖZET Amaç: Polikistik over sendromu ile ilişkili anovulasyonun tedavisinde, ge leneksel ve yavaş doz artırımlı yöntemin etkinlik, güvenirlik ve komplikasyonlarının karşılaştırılması. Çalışma: Prospektif randomize çalışma. Yöntem: PCOS'a bağlı anovulasyonu olan klomifen sitrata rezistan 31 in- fertil hasta çalışmaya alındı. İlk gruptaki 12 hastaya 26 siklus boyunca go nadotropin^ yavaş artırımlı yöntem ile uygulandı. İkinci gruptaki 19 hastaya ise 24 siklus boyunca geleneksel yöntem ile gonadotropin tedavisi yapıldı. Değerlendirilen parametreler: Günlük efektif gonadotropin dozu (ünite), HCG günü E2 düzeyi, ovulatuar siklus sayısı, monofolliküler ve multifolliküler gelişim oranları, OHSS gelişimi, siklus başına gebelik oranı, çoğul gebelik, abortus, ektopik gebelik ve tedavi maliyetleri değerlendirildi. Sonuçlar: Monofolliküler gelişim yavaş artırımlı yöntemde %88.4, kon- vansiyonel yöntemde ise %58.3 idi (p=0.03), siklus başına ovulasyon oranı %76.9- %50 (p=0.04), multifolliküler gelişim %3.8-%20.8 (p=0.02), siklus başına gebelik oranları %11.5-%8.5 (p>0.05), abortus 1-0, çoğul gebelik 0-1, tedavi maliyetleri (siklus başına) 425-717 DM (p<0.05). Karar: Gonadotropinlerin yavaş artırımlı yöntemle uygulanması CC'a re zistan PCOS'lu hastalarda, multipl follikülogenezi azaltıp, tatminkar bir gebelik oranı da sağlayan en güvenli protokol olabilir. Bu yöntem CC'a rezistan PCOS'lu hastalarda geleneksel gonadotropin tedavisinin yerini rahatlıkla alabilir. Anahtar sözcükler: Polikistik over sendromu, yavaş artırımlı yöntem, multipl follikülogenez, ovulasyon indüksiyonu, OHSS T.C. YÖKSEKÖGRETİM KiUEULOABSTRACT Objective: To compare efficiency, safety and complications of conventional and low-dose step up regimens for treatment of anovulation associated with polycystic ovary syndrome. Design: Prospective randomised study. Setting: 31 infertile women with clomiphene citrate-resistant anovulation associated with PCOS. The first group (12 patients) treated with gonadotropins using low-dose step up protocol during 26 cycles, and the second group (19 patients) treated with a regimen of conventional stepwise protocol during 24 cycles. Main outcome measures: Daily effective gonadotropin dose (unit), E2 concentrations on days of HCG, number of ovulatory cycles, monofollicular and multifollicular development rates, OHSS, cycle fecundity, multipl pregnancies, miscarriages, ectopic pregnancy and cost of therapies. Results: Monofollicular development was: 88.4% in low dose therapy and 58.3% in conventional protocol (p=0.03), ovulation (by cycle): 76.9-50% (p=0.04). Multifollicular development: 3.8-20.8% (p=0.02), pregnancy rates were: 1 1.5-8.5% (p>0.05), miscarriages: 1 cycle - 0., multipl pregnancy: 0-1 cycle; and the cost of therapy (by cycle) was: 425-717 DM (p<0.05). Conclusion: For women with CC rezistant PCOS, the low dose step up therapy may be the safest protocol for reducing multipl folliculogenesis with a satisfactory pregnancy rate. This modality may be the first choice in CC resistant PCOS and could well replace conventional gonadotropin therapy for these patients. Key words: Polycystic ovary syndrome, low dose FSH therapy, multipl folliculogenesis, induction of ovulation, OHSS -VI-