Ölçülebilir farklı kuvvetlerin sığır nazal septal kıkırdağının canlılığı üzerine etkilerinin değerlendirilmesi

Abstract

Amaç Septorinoplasti operasyonlarında estetik olarak daha düz ve pürüzsüz bir görüntü elde etmek için dorsal onlay greft veya burun tipini yükseltmek, simetrikleştirmek için cap greft olarak ezilmiş kıkırdak dokusu kullanılmaktadır. Kıkırdağa uygulanan ezme işleminin greftin canlılığına ne zaman ve ne ölçüde etki edeceğinin öngörülememesi ve ezme işlemiyle ilgili net bir standardizasyonun olmaması cerrahların bu greftlerin kullanımına endişe ile yaklaşmalarına sebep olmaktadır. Bizde çalışmamızda niceliksel olarak ölçülebilir kuvvetlerin greft canlılığı üzerine etkisini histopatolojik olarak ortaya koyarak ideal ezme miktarını standardize etmeyi, böylelikle greft başarısızlığı nedeniyle yapılan revizyon ihtiyacını azaltmayı hedefledik. Gereç ve Yöntem Çalışmamıza ilk olarak kıkırdağa uygulanacak ezme kuvvetini ölçebilecek dinamometreli doku ezme aleti tasarlayarak başladık. 200, 300, 400 ve 600 Newton şiddetindeki ezici kuvveti taze kesilmiş sığırın nazal septal kıkırdak dokusundan elde edilen kıkırdak greftlere uyguladık. Kıkırdakları 4 hafta hücre kültürü ortamında beklettikten sonra histopatolojik incelemeye aldık. Çalışma ve kontrol gruplarından elde ettiğimiz canlılık skorlarını birbiriyle istatistiki olarak kıyasladık. Bulgular Kontrol grubu ile 200 Newton ve 300 Newton şiddetinde ezici güç uygulanan kıkırdak gruplarının kondrosit canlılık ve histolojilerinin, kolloid doku metakromazisinin doğal olduğu gözlendi; ayrıca canlılık oranları arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık elde edilmedi. 400 Newton ve 600 Newton şiddetinde ezici kuvvet uygulanan çalışma gruplarının ise canlılık skorlarının kontrol, 200 Newton ve 300 Newton şiddetinde güç uygulanan gruplara göre anlamlı düzeyde daha düşük( p<0.01) olduğu tespit edildi. iv Tartışma ve Sonuç Kıkırdağa uygulanan ezme işleminin greft canlılığı üzerine etkisini araştıran sınırlı sayıda çalışma mevcut olup, sonuçları çelişkilidir. Bizim çalışmamızda olduğu gibi literatürdeki birçok çalışmada ezici kuvvet arttıkça greft canlılığının azaldığı gösterilmiştir. İdeal ezme miktarının ne kadar olması gerektiği ile ilgili litaratürde niceliksel bir veri olmayıp bu konuda objektif verilere dayanan bir standardizasyon mevcut değildir. Tasarladığımız dinamometreli doku ezme aletinin bu konuda yapılacak olan çalışmalardaki standardizasyon eksikliğini gidermede önemli bir rol oynayacağına ve operasyon başarısının artmasına katkı sağlayacağına inanmaktayız.

Goal In septorhinoplasty operations, crushed cartilage is used as a cap graft for augmentation and symmetry of nose type or the dorsal onlay graft in order to obtain a more aesthetically flat and smoother appearance. It cannot be foreseen when and to what extent the crushing process applied to the cartilage will affect the vitality of the graft, and the lack of a clear standardization regarding the crushing process causes surgeons to approach the use of these grafts with concern. In our study, we aimed to standardize the ideal crushing amount by revealing the effect of quantitatively measurable forces on graft viability histopathologically, thereby reducing the need for revision due to graft failure. Materials and Methods We first started our study by designing a tissue crushing device with dynamometer that can measure the crushing force to be applied to the cartilage. We applied the crushing force of 200, 300, 400 and 600 Newtons to the cartilage grafts obtained from the nasal septal cartilage tissue of the freshly cut bovine. After keeping the cartilages in cell culture for 4 weeks, we took them for histopathological examination. We statistically compared the vitality scores we obtained from the study and control groups with each other. Results It was observed that chondrocyte viability and histology and colloid tissue metachromas of the control group and the cartilage groups with 200 Newton and 300 Newton crushing force were observed to be natural; Also, no statistically significant difference was found between the viability rates. It was determined that the vitality scores of the study groups in which 400 Newton and 600 Newton force was applied crushing force were significantly lower (p <0.01) than the control, 200 Newton and 300 Newton force groups. vi Discussion and Conclusion There are a limited number of studies investigating the effect of crushing applied to cartilage on graft viability, and their results are contradictory. As in our study, many studies in the literature have shown that as the crushing force increases, the graft viability decreases. There is no quantitative data in the literature on how much the ideal crushing amount should be, and there is no standardization based on objective data. We believe that the tissue press with dynamometer we designed will play an important role in eliminating the standardization deficiency in the studies to be carried out on this subject and will contribute to the increase in the success of the operation