| dc.contributor.advisor | Sayarlıoğlu, Hayriye | |
| dc.contributor.author | Balkoca, Murat | |
| dc.date.accessioned | 2023-03-14T05:35:04Z | |
| dc.date.available | 2023-03-14T05:35:04Z | |
| dc.date.issued | 2021 | en_US |
| dc.identifier.citation | Balkoca, M. (2021). Acil periton diyalizine başlanan hastalar ile elektif periton diyalizine başlanan hastaların diyaliz yararlanımı ve olası komplikasyonların karşılaştırılması. (Uzmanlık tezi). Ondokuz Mayıs Üniversitesi, Samsun. | en_US |
| dc.identifier.uri | http://libra.omu.edu.tr/tezler/134076.pdf | |
| dc.identifier.uri | https://hdl.handle.net/20.500.12712/33887 | |
| dc.description | Aim: Peritoneal dialysis (PD) is one of the safe and preserving methods of residual kidney function in patients who need renal replacement due to chronic kidney disease (CKD). International Society for Peritoneal Dialysis (ISPD) recommends starting PD 14 days after the implantation of a peritoneal dialysis catheter. However, in many patients, in terms of hemodialysis, all vascular accesses are exhausted and there is an urgent need for dialysis. Early PD is an important option in these patients. In our study, we aimed to evaluate the survival, prognosis and complications of patients with end stage renal disease (ESRD) and to discuss the applicability of early onset PD. Patients and Methods: In our study, 102 patients over the age of 18 who were started on peritoneal dialysis by implanting a peritoneal dialysis catheter in the Ondokuz Mayıs University Medical Faculty Internal Medicine Nephrology Clinic between January 2014 and June 2019 were evaluated. Patient files were scanned retrospectively. The patients were divided into 3 groups according to the time they started peritoneal dialysis. 1st group, patients who started PD within the first 72 hours after inserting a peritoneal dialysis (PD) catheter, 2nd group, patients who started PD between 3-14 days after the insertion of the PD catheter, and the third group consisted of patients who started 14 days or more after the insertion of the PD catheter. Complications (peritonitis, leakage, hernia, etc.), conversion time to hemodialysis and overall survival were compared between the groups. Results: In our study, 42.2% of 102 patients were male and 57.8% were female. The median age is 62 (48-69) years. There was no significant difference between the groups in terms of baseline demographic data and biochemical values. One-year survival rates were 1 st group 80%, 2 st group 65.8% and 3nd group 89.5%. The incidence of peritonitis in the groups was 0.28-0.32-, 0.33 episodes / patient / year, respectively. The leakage rates were determined as 11.1%-7.9%-5.3%, respectively. The need for HD conversion within the first 6 months was observed in 15.6%-13.2%-21.1% of the groups, respectively. While peritonitis was observed as 0.29 episodes / patient / year in diabetic patients, it was observed as 0.32 episodes / patient / year in the non-diabetic group. While 1-year survival was 65.9% in the diabetic group, it was 81.8% in the non-diabetic group. The 1-year survival rate was 66% in patients with vascular access problems at presentation, and 87.8% in patients without a vasculer access problem. While DM, age, vascular access problem at presentation and albumin levels were found to be risk factors for mortality, no difference was found between the groups in terms of complications and mortality. Conclusion: In recent years, the use of peritoneal dialysis instead of urgent HD needs has been discussed, since it both preserves residual kidney functions and is more cost effective than HD. In accordance with the recent studies in our study, the initiation of PD without waiting for 14 days after catheter insertion has similar complication and survival rates with patients who started elective. In conclusion, PD is a suitable and safe alternative to HD not only in planned cases but also in patients who require unplanned renal replacement therapy. Keywords: Chronic kidney disease, peritoneal dialysis, emergency onset peritoneal dialysis, complication, mortality | en_US |
| dc.description.abstract | Amaç: Kronik böbrek hastalığı (KBH) nedeniyle renal replasman ihtiyacı olan hastalarda periton diyalizi (PD), güvenli ve rezidüel böbrek fonksiyonunu koruyan yöntemlerden biridir. Uluslararası Periton Diyaliz Derneği (ISPD) periton diyaliz kateteri takıldıktan 14 gün sonra PD'ye başlanmasını önermektedir. Ancak birçok hastada hemodiyaliz (HD) açısından tüm damar yolları tükenmiş ve acil diyaliz ihtiyacı mevcuttur. Bu hastalarda erken PD önemli bir seçenektir. Çalışmamızda son dönem böbrek yetmezliği (SDBY) olup erken başlangıçlı PD uygulanan hastaların sağkalım, prognoz ve komplikasyonların değerlendirilmesi ve erken başlangıçlı PD uygulanabilirliğinin tartışılması amaçlanmıştır. Hastalar ve Yöntem: Çalışmamızda Ocak 2014-Haziran 2019 tarihleri arasında Ondokuz Mayıs Üniversitesi Tıp Fakültesi İç Hastalıkları Nefroloji kliniğinde periton diyaliz kateteri takılarak, periton diyalizi başlanan 102 hasta retrospektif olarak değerlendirildi. Hastalar periton diyalizine girme sürelerine göre 3 gruba ayrıldı. 1. grup PD kateteri takıldıktan sonra ilk 72 saat içerisinde PD'ye başlanan hastalar, 2. grup PD kateteri takıldıktan sonraki 3-14 gün arasında başlanan PD başlanan hastalar, 3. grup ise PD kateteri takıldıktan sonraki 14 gün ve üzerinde başlanan hastalardan oluşturuldu. Gruplar arasında komplikasyon gelişme (peritonit, sızıntı, herni v.b), hemodiyalize dönüş süresi, genel sağkalım süreleri karşılaştırıldı. Bulgular: 102 hastanın %42,2'si erkek, %57,8'i kadındır. Yaş median değeri 62 (48-69) yıldır. Gruplar arasında bazal demografik verileri ve bakılan biyokimyasal değeri açısından anlamlı bir fark yoktu.1 yıllık sağkalım oranları 1. grupta %80, 2. Grupta %65,8 ve 3. Grupta %89,5 olarak gözlendi. Peritonit insidansı gruplarda sırasıyla 0,28-0,32-,0,33 atak/hasta/yıl olarak saptandı. Sızıntı oranları sırasıyla %11,1-%7,9-%5,3 olarak tespit edildi. İlk 6 ay içerisinde HD dönüş gereksinimi gruplarda sırasıyla %15,6-%13,2-%21,1 hastada gözlendi. Diyabetik hastalarda peritonit 0,29 atak/hasta/yıl olarak görülürken, diyabetik olmayan grupta 0,32 atak/hasta /yıl olarak gözlendi. Diyabetik grupta 1 yıllık sağkalım %65,9 olurken diyabetik olmayan grupta %81,8 olarak tespit edildi. Başvuru anında vasküler yol problemi olan hastalarda 1 yıllık sağ kalım %66, yol problemi olmayan hastalarda %87,8 olarak tespit edildi. DM, ileri yaş, başvuru anında vasküler yol problemi ve albumin değerleri mortalite açısından risk faktörü olarak bulunurken, gruplar arasında komplikasyon ve mortalite açısından farklılık saptanmamıştır Tartışma ve Sonuç: Son yıllarda PD hem rezidü böbrek fonksiyonlarını koruması hem de HD'ye oranla daha uygun maliyeti olması nedeniyle, acil HD ihtiyacı yerine kullanılabilirliği tartışılmaktadır. Çalışmamızda son yıllarda yapılan çalışmalar ile uyumlu olarak PD'nin kateter takıldıktan sonra 14 günlük süre beklenmeden başlanması elektif başlanan hastalar ile benzer komplikasyon ve sağkalım oranlarına sahiptir. Sonuç olarak PD sadece planlı durumlarda değil, planlanmamış renal replasman tedavisi gereken hastalarda da HD karşı uygun ve güvenli bir alternatifdir. Anahtar Sözcükler: Kronik böbrek hastalığı, periton diyalzi, acil başlangıçlı periton diyalizi, komplikasyon, mortalite | en_US |
| dc.language.iso | tur | en_US |
| dc.publisher | Ondokuz Mayıs Üniversitesi, Tıp Fakültesi | en_US |
| dc.rights | info:eu-repo/semantics/openAccess | en_US |
| dc.title | Acil periton diyalizine başlanan hastalar ile elektif periton diyalizine başlanan hastaların diyaliz yararlanımı ve olası komplikasyonların karşılaştırılması | en_US |
| dc.title.alternative | Comparison of dialysis benefits and possible complications of patients WHO begin emergency periton dialysis and patients beginning elective periton dialysis | en_US |
| dc.type | specialtyThesis | en_US |
| dc.contributor.department | OMÜ, Tıp Fakültesi, Dahili Tıp Bilimleri Bölümü | en_US |
| dc.relation.publicationcategory | Tez | en_US |
