Deneysel peritonitte ventral herni onarımında farklı prostetik materyallerin karşılaştırılması / Özlem Karaca Ocak; Danışman Mete Kesim.
Özet
Abdominal cerrahi sonrasında gelişen insizyonel hernilerin ve karın duvarı defektlerinin onarımında prostetik materyaller yaygın olarak kullanılmaktadır.Kontamine veya enfekte ortamda yama kullanımı ve/veya hangi yamanın kullanılabileceği tartışmalıdır.Bu deneysel çalışmada peritonitli ortamda kullanılan farklı prostetik materyallerin yapışıklık oranları ve mikrobiyolojik etkileri karşılaştırıldı.Çalışmada 50 adet Spraque-Dawley türü sıçan kullanıldı.Tüm deneklere peritonit oluşturmak amacıyla 1x 10(8) E.Coli suşu intraperitoneal injeksiyon ile verildi.İnjeksiyondan 24 saat sonra karın duvarında 3x2 cm ölçülerinde muskuloperitoneal defekt oluşturuldu.Denekler 5 eşit gruba ayrıldı.Kontrol ( K) grubunda defekt onarılmadan karın duvarı kapatıldı.Defektler 2.grupta polipropilen (PP), 3.grupta Eptfe, 4.grupta Polyester + (Collagen - Polyethylene Glycol - Glycerol ) (PC) ve 5.grupta Polipropilen + (Hyalüronik asit - Karboksimetilsellüloz) (SM) ile onarıldı.Denekler 7.günde sakrifiye edilerek yapışıklık şiddeti ve genişliği bakımından evrelendirildi.Prostetik materyal ve komşuluğundaki batın duvarından doku örnekleri alındı.Hassas terazide tartıldıktan sonra triptikaz soy broth eklenerek homojenize edildi.Homojenizattan EMB ve kanlı agara ekim yapıldı.Üreyen E.Coli koloni sayısı tespit edilerek dokulardaki bakteri yoğunluğu cfu/g şeklinde kantitatif olarak ölçüldü.En az yapışıklık şiddeti ve genişliği kontrol ve SM gruplarında saptandı (p[0.05).En fazla yapışıklık şiddeti ve genişliği sırasıyla PC ve PP gruplarında saptandı (p[0.05).ePTFE grubunda , PC ve PP grubundan daha az yapışıklık görüldü (p[0.05).Prostetik materyal ile batın duvarı örnekleri arasında mikrobiyolojik açıdan gruplar arasında ve grup içinde istatistiksel olarak anlamlı fark yoktu (p]0.05).Çalışmada antiadheziv bariyer kaplı polipropilen meshin peritonitli ortama rağmen yapışıklık oluşumunu azalttığı gösterildi.Prostetik materyallerin kullanıldığı gruplar ile kontrol grubu arasında mikrobiyolojik farkların olmaması sentetik yamaların enfekte ortamı kötüleştirmediğini düşündürmektedir.
