Yemleme sıklığı, rasyondaki protein düzeyi ve balık büyüklüğünün Japon pisi balığı'nın (paralichthys olivaceus) gelişimi, besin madde sindirimi, vücut kompozisyonu ve nitrojen kullanım oranı üzerine etkileri / Orhan Uyan; Danışman Muammer Erdem.

Abstract

Bu araştırmada, yemleme sıklığı ve rasyondaki protein düzeyinin Japon pisi balığının (Paralichthys olivaceus) gelişimi, vücut kompozisyonu ve besin maddeleri sindirimi ile, balık büyüklüğünün nitrojen metabolizması üzerine olan etkilerinin incelenmesi amaçlanmıştır Ilk denemede, ortalama ağırlıkları 04 g olan Japon pisi balıkları, 3 farklı yemleme sıklığında (günde bir, iki ve üç kez) , eşit enerjili (47 kcal/g yem) , protein kaynağı olarak balikunu ve kazeinin kullanıldığı beş farklı protein düzeyinde (% 40, 46, 52, 58 ve 64) hazırlanan yemler ile 40 gün boyunca beslenmişlerdir Deneme sonunda, ağırlık artışı, spesifik büyüme oranı ve yem tüketiminin yemleme sıklığı ve protein düzeyindeki artışa paralel olarak önemli derecede (P[005) yükseldiği gözlenmiştir Yemleme sıklığı ve protein düzeyi arasında önemli bir ilişki saptanmamıştır Günde iki kez yemleme sıklığı yavru japon pisi balığının maksimum büyümesini sağlamak için yeterli bulunmuştur Optimum yemleme sıklığında (günde iki kez) , yavru japon pisi balığının optimum protein ihtiyacı kırık doğru regresyon analizi ile % 578 olarak belirlenmiştir Tüm vücutta yağ ve protein oranı yemleme sayısının artması ile artmıştır Yemdeki protein düzeyinin artması ile tüm vücut proteini artmış, fakat yağ oranı azalmıştır Yemleme sıklığı, protein, yağ ve kuru madde sindirilebilirlik katsayısı üzerinde etkili olmamıştır Fakat, yağ ve kuru madde sindirilebilirliği, rasyon kompozisyonu tarafından etkilenmiştir Sonuç olarak, 04 - 18 g arasında, % 578 protein içeren rasyon ile günde iki kez doygunluk noktasına kadar yemlemenin Japon pisi balığı yavruları için optimum olduğu saptanmıştır Ikinci denemede, toplam amonyak nitrojen salınım oranındaki değişim esas alınarak (TAN, mg-N/100 g balık/g) , balık büyüklüğünün nitrojen kullanımı üzerine olan etkilerinin saptanması amaçlanmıştır Büyüme denemesinde kullanılan deneysel yemler, 3 farklı büyüklükteki (B) balık grubuna (B1; 1347 ± 040 g, B2; 4120 ± 115 g, B3; 11901 ± 274 g) , canlı ağırlıklarının % 1'i oranında verilmiş ve TAN salınım oranları 21 oC sabit sıcaklıkta, yemlemeyi takip eden 24 saat boyunca, 2 saatlik periyotlarla izlenmiştir Günlük TAN salınım oranı her büyüklük grubu için 72 saat bırakılmış balıklarda da ayrıca takip edilmiştir Açlık koşulu altında, B1 (058±004 mg-N/100 g balık/h) ve B2 (057±004 mg-N/100 g balık/h) B3'e (035±004 mg-N/100 g balık/h) göre daha yüksek oranda TAN salgılamışlardır (P[005) Yirmidört saat boyunca en yüksek TAN salınım oranı B1 ve B2'de yemlemeyi izleyen 2-4 saat arasında, B3 de ise 2 - 8 saat arasında gözlenmiştir Rasyondaki protein düzeyinin artmasına bağlı olarak, tüm büyüklük gruplarında günlük TAN salınımı artmış, fakat balık büyüklüğünün artması ile azalmıştır Nitrojen tüketimi ve balık büyüklüğü arasında önemli bir ilişki saptanmamıştır Günlük TAN salınımı B1, B2 ve B3 için sırasıyla Y = 0222 X + 1283, Y = 0201 X + 1398, ve Y = 0109 X + 787 olarak tanımlanmıştır (Y; günlük TAN salınımı (mg-N/100 g balık/g) , X; nitrojen tüketimi, mg) Denklemlerin eğiminin, amonyağa dönüşen nitrojen yüzdesini (ADNY) temsil ettiği saptanmıştır ADNY'nin balık büyüklüğüne bağlı olduğu, balık büyüklüğü ile azaldığı ve bu nedenle balık büyüklüğünün artışına paralel olarak nitrojen kullanımının da yükseldiği belirlenmiştir Japon pisi balığının protein ihtiyacının, büyüklükteki artışa paralel olarak proteinden karşılanan enerji ihtiyacındaki azalma nedeniyle azaldığı sonucuna varılmıştır