Down Sendromu Taramasında Üçlü Testin Belirleyiciliği

Abstract

ÖZET Çalışmanın Amacı: Amacımız. Down sendromu taramasında üçlü tarama testinin etkinliğini değerlendirmektir. Uygulanan Yöntemler: Çalışma Ocak 2002-Mart 2005 tarihleri arasında, Ondokuz Mayıs Üniversitesi Kadın Hastalıkları ve Kliniği'nde, gebeliğin 16. ve 20. haftaları arasında üçlü tarama testi ile ikinci trimester Down sendrom risk değerlendirilmesi yapılan 1664 hasta ile yapıldı.35 yaşın üzerindeki gebeler çoğul gebeliği ve diabet öyküsü olanlar,kromozom anomalili doğum öyküsü olanlar bu çalışmaya dahil edilmedi.Down sendromu için 1:270 veya üzerindeki ikinci trimester riski pozitif olarak kabul edildi.Down sendromu taramasında üçlü tarama testinin sensitivite, spesitivite, pozitif prediktif değerleri hesaplandı. Çalışmanın Bulguları : Tarama yapılan 1664 kadının 192'si (%11,5) pozitif olarak belirlenirken ;178 kadın amniosentez yapılmasını kabul etti.Amniosentez oranı %10,7 olarak belirlendi.1664 hastada Down sendromu dört gebelikten ikisi üçlü tarama testi ile tespit edilerek testin sensitivitesi %50 spesivitesi %88,6 olarak belirlendi. Sonuç: Üçlü tarama testi, amniosentez oranlarında artışa neden olduğu halde Down sendromlu gebeliklerin belirlenmesinde etkin bir yöntem olarak görünmemektedir. Anahtar Kelimeler :Üçlü tarama testi, Down sendromu, Amniosentez.

ABSTRACT Objective: Our purpose was to assess the effectiveness of triple-marker screening for Down syndrome. Study Design: This study was performed in Ondokuz Mayıs University, Obstetrics and Gynecology Clinic between January 2002-March 2005 with a total of 1664 patients who received second-trimester Down syndrome risk evaluation by triple- marker screening between 16 and 20 weeks* gestation. Patients >35 years old, pregnancies with multiple gestations, maternal diabetes, and history of known fetal chromosomal abnormalities were excluded. A second-trimester risk for Down syndrome of 1:270 or greater was considered positive. Sensitivity, specifity, positive predictive value of triple-marker screening for down syndrome were calculated. Results: One hundred ninty-two of the 1664 women screened (% 11,5) were identified as positive; 178 women chose amniocentesis, for an overall amniocentesis rate of %10,7. Two of the four pregnancies affected with Down syndrome were identified in 1664 patients, yielding a sensitivity and specifity of %50 and %88,6, respectively. Conclusion: The triple-marker screening does not appear to be an effective method of detecting Down syndrome pregnancies aithought maintaining an elevated amniocentesis rate. Key words: Triple-marker screening, Down syndrome, Amniocentesis. VI