Yatarak Tedavi Gerektiren Akut İshalli Çocukların Rotavirüs ve Enterik Adenovirüs Enfeksiyonu Yönünden Değerlendirilmesi

Abstract

Amaç: Çocuklarda görülen akut ishallerde en sık viral etkenler rotavirüs ve enterik adenovirüstür. Her iki etkenin nedenolduğu ishallerde çocukların klinik tablosu çok hızlı kötüleşebilmektedir. Kusma, dehidratasyon ve metabolik asidozsonucu, hastalarda yatarak tedavi endikasyonu ortaya çıkmaktadır. Çalışmamızda yatarak tedavi gören enterik adenovirüsve rotavirüs ishalli vakaları epidemiyolojik açıdan değerlendirerek demografik verilerini irdelemek ve hangi tedavilerinuygulandığını göstermeyi amaçladık.Gereç ve Yöntemler: 1 Ocak 2016-31 Aralık 2017 tarihleri arasında ishal şikayeti ile başvuran 0-14 yaş aralığında 1281çocuk hasta retrospektif olarak incelendi. Bu hastalar arasında akut gastroenterit tanılı, rotavirüs ve enterik adenovirüsantijen testi değerlendirilmiş, gaita mikroskopisinde parazit olmayan ve gaita kültüründe Salmonella-Shigella spp üremesiolmayan ve hastanede en az 24 saat yatış süresi olan 443 hasta çalışma grubu olarak belirlendi. İstatistik metodu olarakT testi ve Ki kare testleri kullanıldı. Çalışmada p<0,05 değeri anlamlı olarak kabul edildi.Bulgular: İshal şikayeti ile başvuran 1281 hastanın 443(%34.6)’ü yatarak takip edildi. 38 (%2.9) hastada enterikadenovirüs, 95(%7.4) hastada ise rotavirüs antijeni testi pozitifti. Hastalarda ki en sık şikayetler sıklık sırasıyla bulantıkusma, halsizlik ve ateş olup, karın ağrısı en az saptanan şikayettir. Yatarak tedavi edilen hastalarda tek başına probiyotikkullanımı rotavirüs ishalli hastalarda %61, enterik adenovirüs enfeksiyonlu hastalarda %63.2 oranında en sık kullanılanilaç grubu olmuştur. Antibakteriyel etkili antibiyotikler %58 oranında rotavirüs ve enterik adenovirüs antijeni negatif ishallihastalarda, en yüksek oranda kullanılan tedavi ajanıdır. Antiprotozoal etkili antibiyotikler, rotavirüs antijeni ve enterikadenovirüs antijeni pozitif grupta ve her iki etken için negatif hasta grubunda en az tercih edilen ilaçlardı.Sonuç: Çocukluk çağı ishallerinde viral etkenler göz önünde bulundurulmalıdır. İshalin tedavisinde öncelikle kaybedilensıvının yerine konması planlanmalıdır. Antibakteriyel ya da antiprotozoal antibiyoterapi için laboratuvar testleri yönlendiriciolmalıdır. Hastanede yatarak tedavi gören ve viral etiyoloji düşünülen ishalli çocuk hastalara rotavirüs ve enterik adenovirüsantijeni hızlı tanı testleri kullanılarak erken tanı konulabileceği, böylece semptomatik tedaviler ile gereksiz antibiyotikkullanımın önüne geçilebileceği değerlendirilmiştir