Hemşirelerin Merhamet Düzeyleri ile İş Doyumları Arasındaki İlişki

Abstract

Amaç: Bu araştırma, hemşirelerin merhamet düzeyleri ile mesleki iş doyumları arasındaki ilişkiyi ve etkileyen faktörleri belirlemek amacıyla gerçekleştirilmiştir. Gereç ve Yöntemler: Tanımlayıcı nitelikteki bu araştırmanın evrenini bir üniversite hastanesinde çalışan 550 hemşire oluşturmuş olup araştırma kriterlerine uyan 209 hemşire çalışmamızın örneklemini oluşturmuştur. Veri toplama aracı olarak, araştırmacılar tarafından literatür doğrultusunda oluşturulan Tanımlayıcı Bilgi Formu, Merhamet Ölçeği ve Hemşire İş Doyum Ölçeği kullanılmıştır. Verilerin değerlendirilmesi için SPSS V23 programı kullanılmış olup tanımlayıcı istatistikler, bağımsız iki örnek t-testi, tek yönlü varyans analizi, TUKEY testi, Mann-Whitney U, Kruskal-Wallis U testi ve Spearman korelasyon analizinden yararlanılmıştır. Bulgular: Lisans mezunu olan (F3=2,71, p=0,046), pediatri kliniklerinde çalışan (Kruskal-Wallis (KW) 4=22,35, p<0,001), mesleğini isteyerek seçen (F204=1,91, p< 0,05) ve işinden memnun olan (F4=9,77, p<0,001) hemşirelerin iş doyumları ile işinden memnun olan (F4=5,88, p<0,001) ve hastası ile empati kurduğunu ifade eden (KW2=13,10, p<0,001) hemşirelerin merhamet düzeyleri diğer hemşirelerden daha yüksek bulunmuştur. Merhamet ölçeği toplam puan ortalamaları ile iş doyum ölçeği toplam puan ortalamaları arasında pozitif yönlü ileri derecede anlamlı bir ilişki olduğu saptanmıştır(r=0,30, p<0,001). Sonuç: Araştırmanın sonucunda işinden memnun olan hemşirelerin hem iş doyumlarının hem de merhamet düzeylerinin yüksek olduğu ve hemşirelerin merhamet düzeyi arttıkça iş doyumunun da arttığı saptanmıştır.