Özel Solunum Kas Isınmasının Kısa ve Orta Mesafe Koşucularda Performansa ve Dispneye Etkisi

Abstract

Amaç: Bu çalışmanın amacı özel solunum kas ısınmasının kısa ve orta mesafe koşucularda performansa ve dispneye etkisinin incelenmesidir. Materyal ve Metot: Araştırmaya, 10 kısa (20,00±2,44 yıl) ve 10 orta mesafe koşucusu (19,90±1,71 yıl) olmak üzere toplam 20 elit atlet katılmıştır. Solunum fonksiyon testleri Spirometre (FEV1, FEV1/FVC, FVC, PEF Max.), maksimal inspiratuar (MIP) ve ekspiratuar basınç (MEP) microRPM cihazı, kan laktat analizlerinde Lactate Scout Testing Kit, dispne hissi içinde modifiye edilmiş BORG skalası kullanılarak ölçümler alınmıştır. Tüm atletlere normal ısınma (NI), normal ısınma + solunum kası ısınması (NISKI) ve normal ısınma + plasebo solunum kası ısınması (NIPL) protokolleri uygulanmıştır. Tekrarlı ölçümler için repeated measure, ikili karşılaştırmalarda ise bağımsız t-testi yapıldı. Bulgular: Kısa mesafe koşucularında bütün protokol içi, orta mesafe koşucularında ise NISKI protokolünde yüzde FEV1/FVC değerlerinde anlamlı farklılıklar bulundu (p<0,05). Orta mesafe koşucularının protokoller arası laktat analiz değerlerinde, her iki koşu grubun BORG ölçeği ve koşu derecelerinde istatistiksel olarak anlamlı sonuçlar tespit edilmiştir (p<0,05). NISKI protokolü koşu derece ve mesafelerinde kısa mesafe koşucuları için 100 m'de 65 sl ve 5,3 m, orta mesafe koşucularında 1500 m'de 3,65 sn ve 22 m, toparlanma hızı için kısa mesafe koşucularına %5,3, orta mesafe koşucularında ise %12,65'lik katkı sağlamıştır. Sonuç: Sonuç olarak solunum kası ısınmasının atletizmin koşular branşı gibi başarının koşu derecelerine bağlı olan spor dalında performansa, dispneye ve toparlanmaya olumlu yönde etki ettiği tespit edilmiştir.

Aim: It is aimed to examine the effect of special respiratory muscle warm up to the performance on short and middle distance runners. Material and The Method: Totally 20 elite athletes were participated in this research, including 10 short distance runners (20,00±2,44 years) and 10 middle distance runners (19,90±1,71 years). The measurements were taken by using spirometry ((FEV1, FEV1/FVC, FVC, PEF Max.), maximal inspiratory pressure (MIP) and maximal expiratory pressure (MEP) micro RPM device for pulmonary function tests; Lactate Scout Testing Kit for the blood lactac analyzes; and modified BORG scale for dyspnoea feeling. Normal warm up (NI), normal warm up + respiratory muscle warm up (NISKI) and normal warm up + placebo respiratory muscle warm up (NIPL) protocols were applied to all athletes. The repeated measure for the repeated measuerements and the t-test for the binary comparisons were performed. Result: Significant differences were found in all of the inside protocols in the short distance runners; and in the FEV1/FVC percentage values of NISKI protocol in the middle distance runners(p<0,05). Significant results were identified statistically n the lactac analyse value in the inbetween protocols on short distance runners; the BORG measurement of the both groups and their running degrees (p<0,05). The NISKI protocol contributed, in the running degree and distance, to the short distance runners a 65 split-second and 5,3 meters at 100 meters; to the middle distance runners a 3,65 seconds and 22 meters at 1500 meters. It also contributed 5,3% to the short distance runners and 12,65% to the middle distance runners in the recovery rate. Result: As a result it has been identified that NISKI affects the performance, the dyspnoea and the recovery in a positive manner in the sports branch like the running branch of athletics, in which the success is depend on the running degree.