Mikrosatellit Marker ile Türkiye’de Sinapis Arvensis L. (Yabani Hardal)’ın Genetik Çeşitliliğinin Belirlenmesi

Abstract

Yabani hardal (Sinapis arvensis L.), buğday üretimi üzerinde olumsuz etkiler yaratan, kendi kendine döllenen bir yabancı ot türüdür ve bu türle mücadelede yoğun olarak herbisitler kullanılmaktadır. Yabancı döllenme bu türde genetik farklılaşmaya yol açabilir. Bu nedenle bu çalışmada Türkiye'nin çeşitli bölgelerindeki buğday tarlalarından toplanan yabani hardal popülasyonları arasındaki genetik çeşitlilik araştırılmıştır. Yabani hardal popülasyonlarının genetik varyasyon derecesi, Türkiye'nin 30 farklı lokasyonundan alınan örneklerde 5 basit dizi tekrarı (SSR) işaretleyici kullanılarak değerlendirilmiştir. Popülasyonlar hiyerarşik kümeleme analizi (UPGMA) ve temel bileşen analizi (PCA) kullanılarak analiz edilmiştir. Ortalama genetik çeşitlilik (GD) ve polimorfizm bilgi içeriği (PIC) değerleri sırasıyla 0.752 ve 0.844 olarak bulunmuştur. Sonuçlar, coğrafi konumlar içinde bireysel genotipler arasında yüksek genetik değişkenlik göstermiştir. Popülasyonlar UPGMA dendrogramı tarafından gösterildiği gibi, iki ana grupta kategorize edilmiştir. İncelenen yabani hardalın genotipleri arasında belirgin coğrafi izolasyon belirlenememiş ve yüksek derecede değişkenlik göstermiştir. Bu değişkenliğin ana kaynağının, farklı lokasyonlara çeşitli yöntemlerle dağıtılan yabani hardal tohumlarının adaptasyonu olduğu düşünülmektedir. Çoğunlukla kendi kendine döllenme yapan bir tür olmalarına rağmen, bazı yabancı döllenme mekanizmalarını da kullanabilirler. Sonuç olarak, SSR belirteçlerinin, özellikle önceden genotipik bilginin mevcut olmadığı durumlarda, geçiş yapan türlerdeki genetik çeşitliliğin belirlenmesinde yararlı olduğu belirlenmiştir. Çalışma, rotasyonel tarım uygulamaları ve yoğun herbisit kullanımına rağmen yabani hardal popülasyonlarında genetik çeşitliliğin korunduğunu göstermektedir.