Küçük Hücre Dışı Akciğer Kanserinde Elixhauser Komorbidite Endeksi ile Komorbidite ve Sağkalım Değerlendirmesi

Abstract

Amaç:Küçük hücre dışı akciğer kanseri (KHDAK) hastalarında komorbiditeler, tedavi seçimlerini ve sağkalımı etkileyen önemli faktörler arasındadır.ÖzellikleElixhauserkomorbidite endeksinin sağkalımıöngörmede, diğer skorlara kıyasla daha güçlü bir gösterge olduğu bildirilmiştir. Bu çalışmada,KHDAK tanısı alan hastalarda Elixhauserkomorbiditeendeksi kullanılarakkomorbiditelerin tanı alma süresi,tedavi sırasındaki toksiteleri ve sağkalım üzerindeki etkilerini değerlendirmeyiamaçladık. Gereç ve Yöntem:Ondokuz Mayıs Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Göğüs Hastalıkları Anabilim Dalı Polikliniğine 1 Ocak 2019- 1 Ocak 2024 tarihleri arasında başvuran 296'sı erkek, 43'ü kadın olmak üzere histopatolojik olarak küçük hücre dışı akciğer kanseri tanısı almış toplam 339 hasta çalışmaya dahil edildi. Elixhauserkomorbidite endeksinin Van Walravenalgoritmasına göre puanlama hesaplanarak, KHDAK hastalarda komorbidite etkisini belirlemede temel bir araç olarak kullanıldı. Ayrıca hastaların demografik ve tedavi sürecindeki klinik özellikleri,tanı alma süreleri,tedavi sonrası toksiteleri de retrospektif olarak kaydedildi. Bulgular:Çalışmaya dahil edilen 339 hastanın %73.16'sında 1 veya 1'den çok komorbidite saptanırken, %26,84'ünde (n=91) ise herhangi bir komorbidite olmadığı bulundu. Van Walraven algoritmasına göre, komorbiditelerin puanlaması arttıkça sağkalım süresinin kısaldığı gösterildi (p<0,05). Komorbiditesi olmayan hastaların tanı alma süreleri ve tedavi sırasındaki toksiteleri daha az iken, yaşam süreleri anlamlı şekilde daha uzun idi (p=0,001). Ayrıca, diabetes mellitus, hipertansiyon,kronik obstrüktif akciğer hastalığı, astım gibi komorbiditelerin sağkalım süresiyle anlamlı ilişki gösterdiği bulundu (p<0,05). Van Walraven algoritması ile hesaplanan Elixhauser komorbidite endeksi skorlarının, sağkalımı öngörmede önemli bir araç olduğu ve skor arttıkça ölüm riskinin belirgin şekilde yükseldiği gözlemlendi. Sonuç: Çalışmamızın sonuçlarına göre,KHDAK hastalarında komorbidite varlığının, tanı alma, sağkalım süresi ve yan etkilerüzerindeönemli bir etkisi olduğu ortaya çıkardı. Komorbiditesi olmayan hastalarda sağkalım süresinin daha uzun,tanı alma süresinin daha kısa olduğu görüldü (p<0,05). KOAH,hipertansiyon,diabetesmellitus gibi komorbiditelerinsağkalım üzerinde belirgin olumsuz etkileri olduğu saptanırken, astım tanısı alanlarındaha uzun sağkalım süresi olduğu saptandı. Elixhauserskorlamasınınliteratür ile uyumlu olarak sağkalım ile negatif korelasyonu olduğu bulundu. Çalışmamız, KHDAK hastalarında komorbidite değerlendirmesinde bizim de kullandığımız bu metodunkanserli hastalarda sağkalımıöngörmede etkili bir araç olarak prognozu iyileştirebileceğini gösterdi. Bu nedenle rutin klinik uygulamada standart hale getirilmesinin uygun olacağını düşünmekteyiz. Anahtar Kelimeler: Akciğer Kanseri, Komorbidite, Elixhauser EndeksiObjektive: Comorbidities are among the key factors influencing treatment choices and survival in patients with non-small cell lung cancer (NSCLC). The Elixhauser Comorbidity Index has been reported to be a stronger predictor of survival compared to other scoring systems. In this study, we aimed to evaluate the impact of comorbidities on the time to diagnosis, treatment-related toxicities, and overall survival in patients diagnosed with NSCLC using the Elixhauser Comorbidity Index. Materials and Methods: A total of 339 patients diagnosed histopathologically with non-small cell lung cancer (NSCLC), including 296 males and 43 females, who presented to the Department of Pulmonary Diseases at Ondokuz Mayıs University Faculty of Medicine Hospital between January 1, 2019, and January 1, 2024, were included in the study. The Elixhauser Comorbidity Index was calculated using the Van Walraven algorithm and utilized as a fundamental tool to assess the impact of comorbidities in NSCLC patients. Additionally, patients' demographic characteristics, clinical features during the treatment process, time to diagnosis, and post-treatment toxicities were recorded retrospectively. Results:Among the 339 patients included in the study, 73.16% had one or more comorbidities, while 26.84% (n=91) had no comorbidities. According to the Van Walraven algorithm, an increase in comorbidity scores was associated with a shorter survival duration (p<0.05). Patients without comorbidities had shorter time to diagnosis, lower treatment-related toxicity, and significantly longer survival compared to those with comorbidities (p=0.001). Additionally, comorbidities such as diabetes, hypertension, chronic obstructive pulmonary disease, and asthma were found to be significantly associated with survival duration (p<0.05). The Elixhauser Comorbidity Index scores, calculated using the Van Walraven algorithm, were identified as an important tool for predicting survival, with higher scores being significantly associated with an increased risk of mortality. Conclusion:According to the results of our study, the presence of comorbidities in NSCLC patients has a significant impact on the time to diagnosis, survival duration, and treatment-related adverse effects. Patients without comorbidities had a longer survival duration and a shorter time to diagnosis (p<0.05). While comorbidities such as COPD, hypertension, and diabetes mellitus were found to have a significantly negative impact on survival, patients diagnosed with asthma had a longer survival duration. The Elixhauser scoring system was found to be negatively correlated with survival, consistent with the literature. Our study demonstrated that the method we used for comorbidity assessment in NSCLC patients is an effective tool for predicting survival in cancer patients and may contribute to improving prognosis. Therefore, we believe that integrating this scoring system into routine clinical practice would be appropriate. Keywords: Lung cancer, comorbidity, Elixhauser Comorbidity Index