Sürekli ve Kesik Kontrollü Ortodontik Kuvvetlerin Diş Hareketi Üzerine Etkilerinin Karşılaştırılması

Abstract

Amaç: Bu çalışmanın amacı iki farklı kesik kontrollü ortodontik kuvvetlerle sürekli ortodontik kuvvetin diş hareketi üzerine etkilerinin karşılaştırılmasıdır. Materyal ve Metot: Çalışmaya üst çenede çift taraflı 1. premolar çekimli sabit ortodontik tedavi gereksinimi bulunan 30 birey dâhil edildi. Bireyler rasgele olacak şekilde iki eşit gruba ayrıldı. Ortodontik tedavi sırasında her bir gruptan 2 birey kooperasyon eksikliği nedeniyle çalışmadan çıkarıldı. Çalışma sonunda, Grup A'da (28 gün aktif 7 gün pasif) 8 kadın ve 5 erkek birey (yaş ortalaması 14,31±2,36 yıl), Grup B'de (21 gün aktif 14 gün pasif) 7 kadın ve 6 erkek bireyin (yaş ortalaması ise 14,47±2,06 yıl) yer aldı. Seviyeleme ve sıralama aşaması sonrasında 0,020 inç paslanmaz çelik ark teli (Dentaurum, Ispringen, Germany) üzerinde maksiller kanin diş distalizasyonu yapıldı. Tüm bireylerde 150 gr kuvvet uygulayan kapalı süper elastik NiTi yaylar (GAC International, Bohemia, NY) kullanıldı. Grupların her ikisinde de üst kanin dişlerin distalizasyonu amacıyla bir tarafta devamlı diğer tarafta ise kesikli kontrollü kuvvet uygulandı. Diş hareketleri distalizasyon öncesi ve 15 hafta sonra alınan 3 boyutlu modeller üzerinde ölçüldü. Grup içi karşılaştırmada Wilcoxon testi, gruplar arası karşılaştırmada ise Mann-Whitney U testi uygulandı. Bulgular: Grup A'da kanin distalizasyonu, molar meziyalizasyonu ve kanin devrilmesinde devamlı ve kesikli kuvvetler arasında istatistiksel olarak önemli fark bulunmadı. Ancak kanin rotasyonu istatistiksel olarak önemli fark gösterdi (P=0,003). Grup B'de devamlı ve kesikli kuvvetler arasında molar meziyalizasyonunda (P=0,013) ve kanin rotasyonunda (P=0,028) istatistiksel olarak önemli fark bulundu. İki farklı kesikli kuvvet rejiminin karşılaştırıldığında, kanin rotasyonu için istatistiksel olarak önemli fark (P=0,045) bulundu. Kanin distalizasyonu, molar meziyalizasyonu ve kanin devrilmesi önemli fark göstermedi. Sonuç: Bu çalışmanın sonuçlarına göre, kesikli kontrollü kuvvetler devamlı kontrollü kuvvetlere göre ortodontik diş hareketinde daha az etkindirler. Anahtar Kelimeler: Kuvvet rejimi, kesikli kuvvet, devamlı kuvvet, diş hareketi, distalizasyon

Aim: The aim of this study was to compare the effects of two different intermittent controlled orthodontic forces and a continuous force on tooth movement. Materials and Methods: Thirty subjects, treated with the extraction of upper and/or lower first premolars, were included in this study. The subjects were randomly divided into two equal groups. During orthodontic treatment two subjects of each group had to be excluded from the study due to lack of cooperation. At the end of the study, 8 females and 5 males (average age 14,31±2,36 years) remained in Group A (28 days active and 7 days passive force); 7 females and 6 males (average age 14,47±2,06 years) remained in Group B (21 days active and 14 days passive force). Following the leveling and alignment stage, maxillary canine tooth distalization was carried out with a 0,020 inch stainless steel archwire (Dentaurum, Ispringen, Germany). NiTi closed super elastic springs (GAC International, Bohemia, NY), producing a force of 150 grams, were used in all subjects. In both groups, for the distalization of upper canine teeth, a continuous controlled force was applied on one side, while a intermittent controlled force was applied on the contralateral side. Tooth movement was measured on the 3-D models taken before distalization and 15 weeks later. Wilcoxon test was used for the comparisons within groups, while the Mann-Whitney U test was used for the comparisons between groups. Results: In Group A, a statistically significant difference was not found for canine distalization, molar mesialization and canine tipping between the continuous and intermittent forces. However, canine rotation showed a statistically significant difference (P=0,003). In Group B, statistically significant differences were obtained for molar mesialization (P=0.013) and canine rotation (P=0.028) between the continuous and intermittent forces. A statistically significant difference was found for canine rotation (P=0,045) when two different intermittent force regimes were compared. Canine distalization, molar mesialization and canine tipping did not demonstrated a significant difference. Conclusion: According to the results of this study, intermittent controlled forces are less effective than a continuous force on orthodontic tooth movement. Key Words: Force regimen, intermittent force, continuous force, tooth movement, distalization