Şizofreni Hastalarında Ölüm Anksiyetesi ile Hastalığın Klinik Özellikleri ve İşlevsellik Arasındaki İlişkinin Değerlendirilmesi

Abstract

Amaç: Çalışmamızın amacı Şizofreni hastalarında ölüm anksiyetesi ile hastalığın klinik özellikleri ve işlevsellik arasındaki ilişkiyi incelemektir. Gereç ve yöntem: Çalışmamıza DSM-5 tanı kriterlerine göre Şizofreni tanısı almış 52 hasta ile 52 sağlıklı gönüllü katılmıştır. Katılımcıların tümüyle klinik görüşme yapılarak, Sosyodemografik Veri Formu, Abdel-Khalek Ölüm Anksiyetesi Ölçeği (ÖAÖ), Hamilton Anksiyete Ölçeği (HAM-A), bunlara ek olarak Şizofreni hastaları grubuna Pozitif ve Negatif Belirti Ölçeği (PANSS) ve Şizofreni Hastalarında İşlevsel İyileşme Ölçeği (ŞİLÖ) uygulanmıştır. Şizofreni tanısı olan grup ile sağlıklı kontrol grubunun ölüm anksiyetesi skorları karşılaştırılmıştır. Şizofreni tanısı olan grupta ŞİLÖ puanına göre değerlendirilen işlevsellik ile ölüm anksiyetesi arasındaki ilişki incelenmiştir. Bulgular: Şizofreni hasta grubu ve kontrol gruplarının ÖAÖ toplam skorları karşılaştırıldığında şizofreni hasta grubunda ortalama puan daha yüksek bulunmuş, iki grup arasında ÖAÖ toplam skorlarının ortalaması açısından istatistiksel olarak anlamlı bir fark saptanmıştır. ŞİLÖ toplam puanları, ŞİLÖ günlük yaşam becerileri alt ölçeği ve ŞİLÖ sağlık alt ölçeği puanlarının ÖAÖ toplam puanları ile düşük derecede negatif yönde korelasyonu olduğu bulunmuştur. Diğer yandan ŞİLÖ mesleki alt ölçeği puanları ÖAÖ toplam puanları ile çok düşük derecede negatif yönde korele saptanmıştır. Sonuç: Çalışmamızın sonuçları, şizofreni hastalarında bir transdiyagnostik tanı olarak ölüm anksiyetesinin normal popülasyondan daha yüksek olduğunu ortaya koymaktadır. Çalışmamızda işlevsellik düzeyleri daha yüksek olan hastaların ölüm anksiyetesi düzeylerinin daha düşük olduğu saptanmıştır. Bu sonuç, şizofreni hastalarında işlevselliği artıracak girişimlerin ve terapötik yaklaşımların bu hastaların ölüm anksiyetesini azaltabileceği yönündeki düşüncemizi desteklemektedir. Anahtar kelimeler: Şizofreni, ölüm, anksiyeteAim: The aim of the study is to investigate the relationship between death anxiety and clinical features of the disease and functionality in patients with schizophrenia. Materials and methods: 52 healthy volunteers and 52 patients who were diagnosed with schizophrenia according to DSM-5 diagnostic criteria participated in the study. Clinical interview was conducted with all of the participants and the Sociodemographic Data Form, the Abdel-Khalek's Death Anxiety Scale (ASDA), the Hamilton Anxiety Rating Scale (HAM-A) were applied to all participants. Positive and Negative Syndrome Scale (PANSS) and the Functional Remission of General Schizophrenia Scale (FROGS) were applied to schizophrenia patient group. The death anxiety scores were compared between the schizophrenia group and healthy control group. The relationship between functionality and death anxiety was evaluated according to the FROGS score in the schizophrenia group. Results: The mean ASDA total score was higher in the schizophrenia patient group than the control group and a statistically significant difference was found between these two groups. We had found a low negative correlation between FROGS total scores, FROGS daily life skills subscale, FROGS health and treatment subscale and ASDA total scores. On the other hand, FROGS occupational functionality subscale scores were negatively correlated with ASDA total scores. Discussion: The results of our study reveal that the death anxiety, as a transdiagnostic diagnosis, is higher in schizophrenia patients than the normal population. In addition, patients with higher functionality levels were found to have lower death anxiety levels. These results support our consideration that interventions and therapeutic approaches to increase functionality in schizophrenia patients may reduce the death anxiety level of these patients. Keywords: Schizophrenia, death, anxiety.