Farklı Tekniklerle Uygulanan Kompozit Restorasyonların Mikrosızıntı Düzeylerinin İncelenmesi

Abstract

Amaç: Bu in vitro çalışmanın amacı, farklı tabakalama yöntemlerinin (bulk, oblik, sentripetal ve split horizontal) Sınıf II adeziv restorasyonlardaki kenar mikrosızıntı düzeylerine etkisini değerlendirmektir. Materyal ve Metot: Çürüksüz insan azı dişlerinin mezial ve distal kenarlarına standardize Sınıf II kaviteler hazırlandı. Preparasyonu takiben, örnekler rastgele olacak şekilde dört gruba ayrıldı (n=12). Grup 1: bulk yöntemi, Grup 2: oblik tabakalama yöntemi, Grup 3: sentripetal tabakalama yöntemi, Grup 4: split horizontal tabakalama yöntemi. Dişler asitlenen ve yıkanan bir adeziv sistem ve mikrohibrit tipte bir kompozitle restore edildi. Termal siklus ve %0.2'lik metilen mavisi solüsyonunda 24 saat bekletilmesinin ardından, örneklerden kesitler alınarak ve stereomikroskop altında boya penetrasyonu açısından değerlendirildi. Oklüzal ve gingival kenarlardan elde edilen mikrosızıntı skorları (0-4), Kruskal-Wallis, Mann-Whitney U ve Wilcoxon Signed Ranks testleri kullanılarak analiz edildi (p<0,05). Bulgular: Tabakalama yöntemleri, bulk tekniğine göre daha az sızıntı göstermiş ve oklüzal kenarlardaki sızıntının gingivale göre daha az olduğu tespit edilmiştir. Ancak, bu durum, ne tabakalama teknikleri arasında ne de marjinler arasında istatistiksel olarak anlamlı bir farka yol açmamıştır (p>0,05). Sonuç: Bu çalışmanın sonuçlarına göre, dört farklı yerleştirme tekniğinden hiçbiri Sınıf II restorasyonlardaki marjinal mikrosızıntının tamamen elimine edilmesinde etkin değildir. Kavite kenarlarının minede sonlandığı durumlarda, bütün tabakalama yöntemleri benzer bir performans sergilemiştir. Anahtar kelimeler: mikrosızıntı, tabakalama tekniğiAim: The purpose of this in vitro study was to evaluate the effect of different layering techniques (bulk, oblique, centripetal, split horizontal) on the marginal microleakage of Class II adhesive restorations. Materials and Methods: Forty-eight standardized Class II cavities were prepared on both mesial and distal sides of extracted non-carious human molar teeth. Following preparation, all specimens were randomly divided into four groups (n=12). Group 1: bulk technique, Group 2: oblique incremental technique, Group 3: centripetal incremental technique, Group 4: split horizontal incremental technique. The teeth were restored with a total-etch adhesive system and a microhybrid composite resin. After thermocycling and immersion in a 0.2% methylene blue solution for 24 hours, the restorations were sectioned and dye penetration was evaluated under a stereomicroscope. The microleakage scores (0 to 4) obtained from the occlusal and gingival margins were analyzed with Kruskal-Wallis, Mann-Whitney U and Wilcoxon Signed Ranks tests (p<0,05). Results: Incremental placement techniques showed lower microleakage compared to bulk and lower microleakage was seen at occlusal margin compared to gingival margin. However, there was no statistically significant differences among four placement techniques and the margins (p>0,05). Conclusion: Based on the results of the present study, none of the four different placement techniques were found to be effective in eliminating marginal microleakage entirely in Class II restorations. All of the placement techniques showed similar results when the cavity margins located on the enamel. Key words: microleakage, incremental techniques