Farklı Porselen Materyallerinde Polisaj Tekniklerinin Yüzey Pürüzlülüğü ve Renk Stabilitesi Üzerine Etkilerinin İncelenmesi

Abstract

Çalısmamızın amacı; degisik polisaj tekniklerinin porselen materyallerinde yüzey pürüzlülügü ve renk stabilitelerine etkilerini incelemektir. Bu amaç için; feldspatik (VMK 95, Ceramco III), düsük ısı (Matchmaker) porselenlerinden ve Vitablocs Mark II feldspatik seramik bloklardan 55'er adet örnek hazırlanmıstır. Tüm örnek yüzeyleri 600 grid'lik silikon karbit zımpara ile zımparalanmıstır. Hazırlanan örnekler farklı polisaj tekniklerinin uygulandıgı 11 alt gruba ayrılmıstır (n=5). Kontrol (K) ve glaze (Gl) grupları dısında kalan 9 gruba bitirme ve polisaj diski [Sof-Lex (Sl)], iki porselen polisaj kiti [NTI (Pk), Dialite II (Di)], elmas polisaj patı [Sparkle (Sp)], zirkonyum silikat esaslı temizleme ve polisaj patı [Zircate (Zr)], alüminyum oksit polisaj patı [Prisma Gloss (Pg)] ve bunların kombinasyonları uygulanmıstır. Çalısmamızda yüzey pürüzlülügünün degerlendirilmesinde profilometre cihazı kullanılmıstır. Örneklerin ilk renk ölçümleri ve 48 saat kahvede bekletilmeleri sonrası renk ölçümleri kolorimetre cihazı ile yapılmıs, renk faklılıkları hesaplanmıstır. Örneklerin ortalama pürüzlülük profilini (Ra) belirlemek amacıyla elde edilen veriler ile iki renk ölçümünden elde edilen renk farklılıkları (E) verileri parametrik çift yönlü varyans analizi kullanılarak degerlendirilmis ve ortalamaların çoklu karsılastırılmasında Tukey HSD testi kullanılmıstır (=0.05). Polisaj tekniklerinin renk degisimine etkisini degerlendirmek için, iki özellik arasındaki iliski Pearson sıra korelasyon testi ile incelenmistir, aralarındaki iliskinin tespiti için regresyon analizi yapılmıstır. Genel olarak porselenler karsılastırıldıgında en düsük Ra degeri Mark II porseleninde (0.388) elde edilmistir. En yüksek degerler ise VMK 95 (1.301) ve Ceramco III (1.334) porselenlerinde elde edilmistir ve bu iki grup arasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmadıgı tespit edilmistir (p=.919). Genel olarak polisaj teknikleri karsılastırıldıgında en düsük Ra degerleri Gl (.549), Di (.625), Sl (.634) ve Pk (.638) gruplarında elde edilmistir ve bu gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmamıstır (p=.993). Genel olarak porselenler karsılastırıldıgında en düsük E degerleri Mark II (1.782), Matchmaker MC (1.830) ve VMK 95 (1.817) porselenlerinde tespit edilmistir. Bu gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmamıstır (p=.074). En yüksek E degeri Ceramco III (1.910) porseleninde tespit edilmistir. Bu deger diger porselen grupları ile istatistiksel olarak anlamlı fark tasımaktadır (p<.05). Genel olarak polisaj teknikleri karsılastırıldıgında farklı polisaj teknikleri arasında en düsük E degeri Gl (.956) grubunda tespit edilmistir. Sl (1.702), Di (1.750) ve Pk (1.753) grupları arasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmamaktadır (p=.883) ve bu gruplar istatistiksel olarak anlamlı bir sekilde Gl grubundan daha yüksek E degeri sergilemistir (p<.05). Yüzey pürüzlülügü ve renk degisimi arasında istatistiksel olarak anlamlı bir iliskinin bulunmadıgı tespit edilmistir (p>.05). Çalısmamızın sonucunda porselenin agız içinde uyumlaması sonrası glaze tabakası uzaklastırıldıgında Sof-Lex diskleri ve porselen polisaj kitlerinin feldspatik ve düsük ısı porselenleri için glaze islemine alternatif olarak kullanılabilecegi tespit edilmistir. Çalısmamızda kullanılan polisaj patlarının yüzey düzgünlestirmedeki etkinligi yetersiz bulunmustur. Farklı porselenler için materyal özellikleri dikkate alınarak farklı bir polisaj yöntemi seçilmelidir.

The purpose of this study was to evaluate the effects of different polishing techniques on the surface roughness and color stability of dental porcelains. For the purpose of the study, fifty-five specimens were prepared for each of feldspathic (VMK 95, Ceramco III), low fusing dental porcelains (Matchmaker), and feldspathic machinable ceramic blocks (Vitablocs Mark II). All specimens were wet-grounded with 600-grit silicon carbide abrasive paper. The prepared specimens were divided into 11 groups (n=5) for different polishing procedures. Except the control (K) and glaze (Gl) groups, the remaining 9 groups were polished with finishing and polishing discs [Sof-Lex (Sl)], two porcelain polishing kits [NTI (Pk), Dialite II (Di)], a diamond polishing paste [Sparkle (Sp)], a zirconium silicate based cleaning and polishing paste [Zircate (Zr)], an aluminum oxide polishing paste [Prisma Gloss (Pg)] and combinations of them. In our study, prophylometer was used to evaluate the surface roughness. Baseline and after 48 hours storage in the coffee solution, specimens? color measurements were made with a colorimeter, and color differences (E) were calculated. Parametric 2- way analysis of variance was used to evaluate the data to determine the average roughness profile (Ra) of specimens, and color differences between two color measurements (E) and the mean values were compared by the Tukey HSD test (=0.05). To determine the effects of polishing techniques on the color variation, the relationship between these factors were evaluated with Pearson rank correlation test, to determine the relationship between them regression analysis were used. When the porcelains were compared, the lowest Ra values were obtained in Mark II (0.388) porcelain. The highest Ra values were obtained in VMK 95 (1.301) and Ceramco III (1.334) porcelains, and there was no statistically significant difference between these two groups (p=.919). When the polishing techniques were compared, the lowest Ra values were obtained in Gl (.549), Di (.625), Sl (.634) and in Pk (.638) groups, and no statistically significant difference was observed among these groups (p=.993). When the porcelains were compared, the lowest E values were obtained in Mark II (1.782), Matchmaker MC (1.830) and VMK 95 (1.817) porcelains and no statistically significant difference was observed among these groups (p=.074). The highest E value was obtained in Ceramco III (1.910) porcelain. This statistical value was significantly different from the other porcelain groups (p<.05). When the polishing techniques were compared, the lowest E values were obtained in Gl group (.956). No statistically significant difference was obtained among the groups Sl (1.702), Di (1.750) and Pk (1.753) (p=.883), and compared to Gl group higher E values were obtained in these groups (p<.05). There was no statistically significant relationship between surface roughness and color variation (p>.05). As a result, Sof-Lex discs and porcelain polishing kits could be used in feldspathic and low-fusing porcelains when glaze layer has been removed after intraoral adjustment of porcelains. Efficacy of polishing pastes which were used in our study on creating smooth surfaces were observed insufficient. Different polishing techniques should be used regarding material?s properties of different porcelains.