Alkasit Restoratif Materyalin Dentine Bağlantı Başarısında Farklı Işık Kaynaklarının Etkisinin İncelenmesi

Abstract

Amaç: Bu çalışmanın amacı, biyoaktif iyon salınımı ve yüksek kırılma direnci gibi avantajlara sahip alkasit restoratif materyal Cention® Forte'un, self-cure ve farklı ışık kaynaklarıyla polimerizasyonunun dentine bağlanma başarısına etkisini in vitro olarak incelemek ve bu sonuçları geleneksel bir materyalle karşılaştırmaktır. Materyal-Metot: Bu çalışmada, ortodontik nedenlerle çekilmiş 50 çürüksüz insan premolar dişi makaslama bağlanma dayanım testi için kullanılmıştır. Dişler, kuronları açıkta kalacak şekilde akrilik bloklara yerleştirilmiştir. Okluzal dentin yüzeyini açığa çıkarmak için koronal diş dokusunun yaklaşık 3 mm'si elmas frez kullanılarak uzaklaştırılmış ve örnekler rastgele beş gruba ayrılmıştır. Cention® Forte materyali uygulanan gruplardan biri self-cure, diğer ikisi farklı LED (VALO Cordless ve Bluephase) ışık cihazlarıyla polimerize edilmiştir. Benzer şekilde Fuji II LC materyali iki farklı LED cihazıyla polimerize edilmiştir. Tüm numuneler 5000 termal siklusla yaşlandırılmıştır. Makaslama bağ dayanımı Instron Üniversal Test Cihazı ile ölçülmüştür. Kırık tipleri stereomikroskop ile incelenmiş ve dentin yüzeyleri SEM ile analiz edilmiştir. Elde edilen veriler istatistiksel analize tabi tutulmuştur. Bulgular: Çalışmamızda, Cention® Forte'un self-cure ve ışıkla polimerize edilen grupları arasında bağlanma dayanımı açısından istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunmamıştır. Fuji II LC grupları, Cention® Forte gruplarına kıyasla daha düşük bağlanma dayanımı değerleri göstermiştir. Sonuç: Cention® Forte, farklı polimerizasyon modlarında Fuji II LC'ye göre daha yüksek bağlanma dayanımı sergilemiş olup, kullanılan LED ışık cihazları bu dayanım üzerinde anlamlı bir etki göstermemiştir.Aim: The aim of this study is to evaluate, in vitro, the effect of self-curing and different light-curing methods of the alkasite restorative material Cention® Forte, which offers advantages such as bioactive ion release and high fracture resistance, on its bonding performance to dentin, and to compare the results with those of a conventional material. Materials and Methods: In this study, 50 caries-free human premolar teeth extracted for orthodontic reasons were used for shear bond strength testing. The teeth were embedded in acrylic blocks with the crowns exposed. To expose the occlusal dentin surface, approximately 3 mm of the coronal tooth structure was removed using a diamond bur, and the specimens were randomly divided into five groups. One of the Cention® Forte groups was polymerized using the self-cure mode, while the other two were cured using different LED (VALO Cordless and Bluephase) light-curing units. Similarly, Fuji II LC was polymerized using two different LED devices. All specimens underwent thermocycling with 5000 cycles between 5 °C and 55 °C. Shear bond strength was measured using an Instron Universal Testing Machine. Fracture types were evaluated under a stereomicroscope, and dentin surfaces were examined using a Scanning Electron Microscope (SEM). The data were analyzed statistically. Results: In our study, no statistically significant difference in bond strength was found between the self-cure and light-cure groups of Cention® Forte. Fuji II LC groups demonstrated lower bond strength values compared to the Cention® Forte groups. Conclusion: Cention® Forte exhibited higher bond strength than Fuji II LC regardless of the polymerization mode, and the type of LED curing unit used did not have a significant effect on this outcome.