Samsun İlinde Yaşayan Iraklı Göçmenlerin Gündelik Hayat Pratikleri

Abstract

Göç kavramı, geçmişten günümüze kadar sürekli olarak karşımıza çıkan bir kavramdır. Türkiye de birçok etnik gruba ev sahipliği yapmakta ve Iraklılar da bu grup içerisinde yer almaktadır. Bu çalışma da Samsun ilinde yaşayan Iraklı göçmenlere odaklanılmıştır. Çalışmada Iraklı göçmenlerin gündelik hayat ve göç arasındaki ilişki fenomenolojik yöntem kullanılarak incelenmiştir. Bu çalışmanın ana problemi, Iraklıların Türkiye'de hayatlarını nasıl sürdürdükleri, Türk toplumunda kendilerini nasıl var edebildikleri ve bunu yaparken hangi strateji ve taktiği kullandıklarıdır. Bu çalışma da Türkiye'ye göç sürecinin nasıl gerçekleştiği, gündelik hayatlarını nasıl inşa ettikleri, inşa sürecinde hangi strateji ve taktikleri kullandıklarını ortaya çıkarmak amaçlanmıştır. Gündelik hayat ve göç arasındaki ilişki, teorik anlamda De Certeau'nun 'strateji' ve 'taktik' kavramları, Lefebvre, göç teorileri ve kültürleşme teorisi çerçevesinde değerlendirilmiştir. Fakat çalışmanın amacı, Iraklı göçmenlerin gündelik hayat içerisindeki strateji ve taktiklerini anlamak olduğundan dolayı teorik anlamda ağırlıklı olarak De Certeau'nun kavramlarından yararlanılmıştır. Çalışmanın sonucunda Iraklıların göç etme nedenlerinin altında güvenlik kaygısının olduğu fark edilmiştir. Göç ettikleri ülkede hakim olan dili öğrenmek konusunda bazı katılımcıların direniş gösterdiği görülmüştür. Hakim dili konuşmayarak kendi dillerini koruma içgüdüsü geliştirmeleri stratejiye karşı oluşturulmuş bir taktik olarak karşımıza çıkmaktadır. Dil konusunda geliştirilen diğer bir taktik ise dili avantaja çevirerek gelir kaynağı oluşturmalarıdır. Yeme-içme pratikleri konusunda ise hakim kültürün yemeklerine alışan katılımcıların stratejiye karşı bir taktik geliştirmedikleri, hakim kültürün yemeklerine alışamayan katılımcıların ise yemekleri yeniden düzenleyerek bir taktik geliştirdikleri söylenebilir. Ayrıca yemek malzemelerini kendi ülkesinden getirtmesi ise kendi kültürünü koruma içgüdüsüne sahip olduklarını göstermektedir. Katılımcıların sosyal çevrelerinin çoğunlukla kendi ülkesinden gelenlerle oluştuğu, yalnızca Türklerle birlikte çalışan katılımcıların her iki kültür içerisinden arkadaşlarının olduğu görülmüştür. Dini konusunda ise bir kısım katılımcının aynı dine mensup olduklarını vurgulayarak farklılıkların üzerini kapatmaya yönelik taktik geliştirdikleri fark edilmiştir.The concept of migration is a concept that we encounter constantly from past to present. Turkey also hosts many ethnic groups and Iraqis are also included in this group. This study focused on Iraqi immigrants living in Samsun province. In the study, the relationship between Iraqi immigrants' daily life and migration was examined using the phenomenological method. The main problem of this study is how Iraqis continue their lives in Turkey, how they manage to exist in Turkish society, and what strategies and tactics they use to do this. This study aims to reveal how the migration process to Turkey took place, how they built their daily lives, and what strategies and tactics they used in the construction process. The relationship between daily life and migration has been evaluated theoretically within the framework of De Certeau's concepts of 'strategy' and 'tactics', Lefebvre, migration theories and acculturation theory. However, since the aim of the study was to understand the strategies and tactics of Iraqi immigrants in daily life, De Certeau's concets were mainly used theoretically. As a result of the study, it was noticed that the underlying reason for Iraqis to migrate was security concerns. It was observed that some participants showed resistance to learning the dominant language in the country they immigrated to. Developing an instinct to protect their own language by not speaking the dominant language appears as a tactic against the strategy. Another tactic developed regarding language is to turn the language into an advantage and create a source of income. Regarding eating and drinking practices, it can be said that the participants who got used to the dishes of the dominant culture did not develop a tactic against the strategy, while the participants who could not get used to the dishes of the dominant culture developed a tactic by rearranging the dishes. In addition, the fact that they bring their cooking ingredients from their own country shows that they have the instinct to protect their own culture. It was observed that the social circles of the participants mostly consisted of people from their own country, and only the participants who worked with Turks had friends from both cultures. Regarding religion, it was noticed that some participants developed tactics to cover up the differences by emphasizing that they belonged to the same religion.