Perforatör Bazlı Sıçan Karın Derisi Flebinde Epigallokateşin Gallat Maddesinin Flep Yaşayabilirliğine Olan Etkisinin Araştırılması

Abstract

Deri flepleri, doku defekti onarımında sık başvurulan onarım seçeneklerindendir. Flep cerrahisinde başarılı bir onarım için flebin beslenme yeteneği oldukça önemlidir. Son yıllarda plastik cerrahide doku kayıplarının onarılmasında perforatör flepler giderek artan sıklıkta kullanılmaktadır. Perforatör fleplerde meydana gelen kayıplar, tedavi süresi ve maliyetinin yanında morbiditeyi de artırmaktadır. Epigallokateşin gallat (EGKG) maddesi yeşil çayın içinde doğal olarak bulunan bir maddedir. Bu çalışmada EGKG maddesinin perforatör flep yaşayabilirliğine olan etkileri araştırılmaktadır. Çalışmada 40 adet sıçanda süperior derin epigastrik arter ikinci kranial perforatör bazlı 4 cm x 6 cm boyutlarında perforatör deri flebi kaldırıldı. Bütün gruplarda flepler kaldırılıp tekrar yerine adapte edildi. Birinci grupta hiçbir ilaç uygulanmadı ve bu grup kontrol grubu olarak adlandırıldı. İkinci grupta flep içine 40 mg/kg dozda EGKG uygulandı ve bu grup flep enjeksiyon grubu olarak adlandırıldı. Üçüncü grupta oral yoldan 100 mg/kg EGKG verildi ve grup gavaj grubu olarak adlandırıldı. Dördüncü grupta EGKG intraperitoneal olarak 50 mg/kg dozdan verildi ve grup periton grubu olarak adlandırıldı. İlaçlar cerrahiden bir gün önce başlanacak şekilde günde tek doz olarak uygulandı. Çalışmada cerrahi sonrası 7. günde çekilen fotoğraflarda fleplerin yaşayan alanları ölçüldü, bu alanlar istatistiksel olarak tek yönlü varyans analizi karşılaştırıldı. Ayrıca alınan doku örnekleri histolojik olarak değerlendirildi. Gruplarda ortalama yaşayan flep ve kontrakte flep alanları sırasıyla; kontrol grubunda 9,15/12,01 cm 2 , flep içine verilen grupta 4,59/16,46 cm 2 , oral olarak verilen grupta 11,56/11,20 cm 2 , intraperitoneal olarak verilen grup 11,65/10,77 cm 2 olarak ölçüldü. Flep içine enjeksiyon grubu, flep kontraksiyonu ve yaşayan alan açısından tüm diğer gruplardan istatistiksel olarak anlamlı olacak şekilde daha kötü sonuçlar verdi.(p<0,001) Periton içine enjeksiyon ve gavaj gruplarının flep viyabilite değerleri ise kontrol grubu değerlerinden anlamlı şekilde daha iyiydi. (p=0,003) Histolojik olarak spesmenlerde epidermis, papiller dermis ve kapiller doku hacimleri değerlendirildi. Kontrol grubu ile kıyaslandığında flep grubunda epidermis ve papiller dermis hacimlerin anlamlı şekilde arttığı (p=0,03), ancak gavaj ve periton grubunda bu hacimlerin kontrol grubuna göre anlamlı şekilde azaldığı görüldü (p=0,04) Kapiller doku hacimlerinin ise bütün deney gruplarında kontrol grubuna göre azalmış olduğu tespit edildi.(p<0,01) VII Sonuç olarak bu deneysel çalışmada oral ve intraperitoneal olarak verilen EGKG maddesinin kontrol grubuna oranla flep yaşayabilirliğini arttırdığı ancak maddenin doğrudan flep içine verilmesinin olumlu etki yaratmanın aksine flep sağkalımını azalttığı tespit edildi. Perforatör flep yapılan olgularda cerrahi önce ve sonrasında hastaların yeşil çay tüketmesinin flep viyabilitesine olumlu etkileri olduğu için yeşil çay içmelerini öneriyoruz.

Skin flaps are commonly used to resurface tissue defects, and perforator flaps are enjoying an increased popularity in this field. The flap's blood supply is critical for the success of the procedure and a flap failure imposes additional cost, sick leave and morbidity. Many agents have been tested for their effects on flap sustainability but their availability and accessibility have limited their clinical use. Epigallocatechin gallate (EGCG) is a substance abundant in green tea and it has proven positive effects in random flap viability. In this study, effects of EGCG in perforator flap viability is investigated. In this study, 40 rats were used in four groups of 10. In each subject, 4x6 cm skin flaps based on the second cranial perforators of the superior deep epigastric arteries were raised and adapted back on their places. In the control group no further measures were undertaken. In the flap group 40mg/kg/day EGCG was injected into the flap. In the gavage group 100mg/kg/day EGCG was given through a feeding tube. In the peritoneum group 50mg/kg/day EGCG was intraperitoneally injected. The drugs were given for 7 days in single daily doses. In the 7th postoperative day flaps were photographed and the viable areas were measured and compared via single direction variance analyses. Also tissue specimens were harvested for histological analyses. The ratio of viable and contracted flap areas were 9.15/12.01 cm 2 , 4.59/16.46 cm 2 , 11.56/11.20 cm 2 and 11.65/10.77 cm 2 for the control, flap, gavage and peritoneoum groups, respectively. While the flap group yielded the worst results in sense of flap contraction and viability (p<0.001) , gavage and intraperitoneal groups flap viabilities were signifcantly better than those of the control group's (p=0.03). Histologically, epidermal, papiller dermal and capillary tissue volumes vere evaluated. In comparison to the control group, flap group yielded significantly increased epidermal and dermal volumes(p=0.03) while in gavage and intraperitoneal groups, these values were significantly decreased.(p=0.04) Capillary volumes were significantly decreased in all groups (p<0.01). In conclusion, our experiment has shown that oral and intraperitoneal administration of EGCG increases the perforator flap viability when compared with controls while direct injection of it into the flap conversely decreases it. Our findings suggest that pre- and postoperative green tea consumption can improve the surgical outcome in perforator flap patients.