Kontrbasta Genişletilmiş Tekniklerin İcra Pratikleri Açısından İncelenmesi

Abstract

Yirminci yüzyılın ikinci yarısından günümüze kontrbas repertuarı incelendiğinde, diğer çalgılarda olduğu gibi kontrbasta da farklı tınılar elde edebilmek için genişletilmiş icra tekniklerinin sıklıkla kullanıldığı ve bu teknikleri içeren eserlerin sayıca arttığı görülmektedir. Besteci ve icracı arasındaki interaktif ilişki, çalgı reper tuarlarını oldukça zenginleştirmiş ve bu sayede birçok yeni çalım tekniği icra pratik lerinde yer almaya başlamıştır. Standart notasyonun dışına çıkılmış, yeni tekniklerin ifadesini sağlayan farklı notasyon kullanımları ortaya çıkmıştır. Bu kullanım besteci den besteciye farklılık gösteren bir nitelik de sergilemektedir. Günümüz bestecileri, eserlerindeçalgıların ifadeolanaklarınıüstdüzeydekullanmayaçalışmakta,çağımızın teknolojik imkânlarını da kullanarak farklı tınılar ve kompozisyonlar ortaya çıkart mak istemekte, eserlerinde kimi zaman bu teknikleri kendileri ürettikleri görülmek tedir. Bu çalışmada, kontrbasta genişletilmiş icra tekniklerinin neler olduğu, nasıl sınıflandırıldığı ve icra pratikleri bağlamında nasıl uygulandığı açıklanmış, günümüz repertuarını oluşturan solo kontrbas eserleri içerisinde kullanımlarına örnekler ver ilmiştir. Genişletilmiş icra teknikleri ve bu tekniklerin kompozisyondaki yansıları çerçevesinde yapılan değerlendirmeler ve elde edilen veriler nitel araştırma yöntem lerinden betimleme yoluyla sunulmuştur. Genişletilmiş icra tekniklerinin ortaya kon ması, açıklanması ve notasyonun anlaşılması ile çağdaş müzik içerisinde kontrbasta genişletilmiş icra teknikleri, bu teknikleri içeren repertuar, notasyon ve icra pratikleri hakkında bilgi sahibi olunması hedeflenmektedir.