Perindopril ve Amlodipin'in Tip II Diabetes Mellituslu Hastalarda Hipertansiyon, İdrarda Mikroalbumin ve Beta2-Mikroglobulin Üzerine Etkileri / İlyas Tuncer

Abstract

Böbrek tutulumu, diabetes mellitusun sık görülen ciddi komplikasyonlarından biridir. Diabetik hastalarda erken ölümlerin kardiyovasküler komplikasyonlardan sonra görülen en önemli nedenidir. Diabetik böbrekte fonksiyonel anormallikler, klinik nefropatinin görülmesinden yıllar önce ortaya çıkmaktadır. İdrarda mikroalbuminürinin tespit edilmesi böbrekte görülen fonksiyonel bozukluğun en erken göstergesidir. Diabetik hastalarda idrarla protein atılımının nedenleri multifaktöryeldir. Fakat hiperglisemi ve hipertansiyonun fizyopatolojide major rol oynadığı kesinlik kazanmıştır. İyi bir glisemik kontrol ve antihipertansif tedavi ile idrarda mikroalbumin itrahının azalacağı, böbrek fonksiyonlarındaki bozulmanın düzeleceği veya seyrinin yavaşlayacağı iddia edilmektedir. Fonksiyonların azalmasını geciktirmek ve son dönem renal yetmezliğin gelişimini engellemek için son yıllarda değişik tedavi seçenekleri ileri sürülmüştür. Bazı ACE inhibitörlerinin ve Ca++ kanal blokerlerinin antihipertansif etkilerinin yanında, glomerüler hasarı önledikleri ve idrarla protein atılımını azalttıkları bildirilmektedir. Bu görüşü desteklemek için kliniğimizde hipertansif Tip II diabetes mellitus'lu hastalarda yeni bir ACE inhibitörü perindopril ve Ca++ kanal blokeri amlodipinle bir çalışma planladık. Çalışmaya 24 hasta alındı. Diabet dışı hastalığı olanlar çalışmaya dahil edilmedi. Hastalar randomize olarak iki gruba ayrıldı: Sonuçlar; perindopril ve amlodipinin diabetik hipertansif hastalarda kan basıncını kontrol etmede ve böbrek fonksiyonlarının bozulmasını geciktirmede kullanılabilecek güvenli ajanlar olduğunu göstermektedir.