Yutma Şikâyeti Olan ve Olmayan Geriatrik Bireylerde Yaşam Kalitesi

Abstract

Amaç: Yutma güçlüğü şikâyeti olan veya olmayan geriatrik bi- reylerin ya şam kalitesini de ğerlendirmektir. Gereç ve Yöntemler: Yutma güçlüğü şikâyeti olan (ana grup, n=112) ve olmayan (referans grup, n=83) toplam 195 kat ılımcı çalışmaya dâhil edilmiştir. Katılım- cılara Yeme De ğerlendirme Aracı [The Eating Assessment Tool (T- EAT-10)] ve Yaşlı Bireylerde Yaşam Kalitesi Ölçeği [The Quality of Life Scale in Older People (CASP-19)] uygulanm ıştır. CASP-19’da Özerklik ve Doyum Algısı (Faktör 1) ve Engel Algısı (Faktör 2) olmak üzere 2 alt boyut vard ır. Bulgular: Ana gruptaki kat ılımcıların orta- lama ya şı 70,78±5,286 iken referans grubunda bu de ğer 72,25±7,583’tür. Ana ve referans gruplar ı demografik ve klinik özel- liklerde benzerlik göstermiştir (p>0,05). Ana grubun ortalama T-EAT- 10 puanı 6,80±6,130 iken referans grubunda bu puan 0,51±0,787 olarak bulunmuştur (t=10,753, p ≤0,001). CASP-19 ana grup (20,51±8,282) ve referans grubu (23,55±8,090) aras ında istatistiksel olarak anlaml ı bir fark vard ır (t=2,564, p=0,011). Korelasyon analizi sonucunda, T- EAT-10 ile CASP-19 alt boyutları Faktör 1 (r=-0,211, p=0,025), Fak- tör 2 (r=-0,222, p=0,019) ve CASP-19 toplam (r=-0,237, p=0,012) arasında zayıf ve negatif yönlü istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki var- dır. Sonuç: Bu çalışmada, yutma güçlüğü şikâyeti olan geriatrik birey- lerin, yutma şikâyeti olmayanlara göre daha dü şük yaşam kalitesine sahip olduğu belirlenmiştir. Disfaji şiddeti arttıkça yaşam kalitesinin düştüğü tespit edilmiştir. Geriatrik bireylerde disfaji taramalar ının ar- tırılması ve daha geniş popülasyonlarda uzunlamasına takip çalışmala- rının yapılması önerilmektedir.