Maksiller Anterior Çapraşıklığın Düzeltilmesinde Mikro-osteoperforasyon (Mop) Etkisinin İki Farklı Braket Çeşidi Tatbikinde İncelenmesi: Bir Split-mouth Çalışma

Abstract

Amaç: Bu araştırmanın amacı, maksiller anterior çapraşıklığa sahip bireylerde MOP yöntemi ile birlikte kapaklı (self-ligating) braketlerin diş hareket hızına olan etkinliğinin araştırılmasıdır. Materyal ve Metot: Orta dereceli maksiller çapraşıklığı olan hastaların ortodontik tedavi başlangıcında ve süresince alınmış olan kayıtları kullanıldı. Çapraşıklığın dişlerin bukkale hareketleriyle çözülmesi gereken veya dental ekspansiyona ihtiyacı olan, 14-22 yaş aralığında 19 hasta kaydı alındı. Tüm hastalara üst kapaklı braketler uygulandı ve tedavi süresinin kısaltılması amacıyla ön dişler arasına seviyeleme ve sıralama safhasında Mikro-Osteoperforasyon (MOP) uygulandı. Her hastanın maksiller yarım çenesinden kapaklı braketlerinin mobil kapakları çıkartılarak elastik ligatür (konvansiyonel bağlama) uygulandı ve ağız içi fotoğraf, dijital tarama ve alçı modelleri alındı. Takip eden 4. ve 8. haftalarda rutin muayeneleri sırasında kayıtlar tekrarlandı. Dijital ortodontik modeller analiz edilerek tedavi sürecinde ark içinde oluşan değişiklikler, diş hareket miktarı ve hızı değerlendirildi. Bulgular: Kapaklı braket kullanılmasının, üst çene anterior bölgedeki çapraşıklığın tedavisinin 4. ve 8. hafta klinik sonuçlarını (üst anterior dişlerin rotasyon değeri, kanin dişin tüberkül tepesinin orta hata olan uzaklığı, yarım çene ark boyu ve çapraşıklık indeksi) konvansiyonel braketlere kıyasla anlamlı düzeyde etkilemediği saptandı. Sonuç: Ortodontik tedavinin sıralama ve seviyeleme safhalarında pasif kapaklı braketler ve konvansiyonel braketlerin birbirlerine üstünlük sağlamadığı gösterilmiştir.Aim: The aim of this study is investigating the effect of the MOP method on maxillary anterior crowded teeth's orthodontics movement by useing self-ligating brackets. Material and Method: The records of 19 orthodontics patients (in the age between 14 and 22 years) whith moderate crowding of maxilary teeth, were obtained at the beginning and during the orthodontic treatment. Self-ligating brackets were applied to all patients whose crowding had to be resolved by buccal movements of the teeth or by dental expansion. Micro-Osteoperforation (MOP) was applied between the anterior teeth in the leveling and alingnement stage in order to reduce the orthodontic treatment time. The loosen covers of the self-ligating brackets were removed from each patient's maxillary half-jaw, and elastic ligature (conventional ligation) was applied. Intraoral photographs, and direct digital models were taken during the routine examinations in the following 4th and 8th weeks. The changes in the arch during the treatment process and the amount of teeth movement were evaluated by analyzing the orthodontic digital models. Results: The effect of the self-ligating brackets use on the orthodontics treatement outcomes (rotation amount of the upper anterior teeth, the distance between the tubercle crest of canines and the palate midline, maxillary arch length and crowding index) was not significant in comparison to conventional brackets. Conclusion: It has been shown that self-ligating brackets and conventional brackets do not provide superiority to each other in the sequencing and leveling stages of orthodontic treatment.