Farklı Adezivlerin ve Ofis Tipi Beyazlatma Uygulamasının Braketli Dişlerde Minenin Renk Değişikliği Üzerine Etkisinin Spektrofotometrik İncelemesi: Bir İn Vitro Çalışma

Abstract

Amaç: Bu in vitro çalışmanın amacı, iki farklı ortodontik bonding adezivinin ve braketli dişlerde ofis tipi beyazlatma uygulaması yapmanın, debond sonrası mine renk değişikliği üzerine etkisini spektrofotometrik inceleme ile karşılaştırmaktır. Materyal ve Metot: 80 adet insan premolar dişi braketlerin bondlandığı adezivlere, beyazlatma uygulamasına ve renklendirme solüsyonlarına göre dört gruba bölündü: Grup 1, yüksek oranda doldurucu içeren kompozit adeziv ve distile su (Transbond XT=TRXT+DS); Grup 2, yüksek oranda doldurucu içeren kompozit adeziv ve kahve solusyonu (Transbond XT=TRXT+KH); Grup 3, yüksek oranda doldurucu içeren kompozit adeziv ve kahve solüsyonu sonrasında ofis tipi beyazlatma uygulaması (Transbond XT=TRXT+ KH +Opalacence Boost) ve Grup 4, renk bozulmasına dirençli primersiz adeziv ve kahve solusyonu (Orthocem=OC + KH). Dişlerin L*a*b* değerleri, Spectro Shade Micro cihazı ile braket bondingi öncesinde (T0), solüsyonda bekletildikten sonra (T1), Grup 3 için ayrıca beyazlatma uygulamasından sonra (T1B) ve bütün gruplarda debond sonrasında (T2) ölçüldü. Ölçümler kronun insizal, orta ve gingival bölgeleri için ayrı ayrı yapıldı ve T1-T0, T1B-T0 ve T2-T0 farkları kullanılarak ΔE değerleri hesaplandı. Elde edilen verilerin normal dağılıma uygunluğu Shapiro-Wilk testi ile incelendi. Normal dağılan verilerin karşılaştırılmasında Tamhane's T2 testi ve Tukey HSD testi, normal dağılmayan verilerin karşılaştırılmasında Kruskall Wallis H testi kullanıldı ve çoklu karşılaştırmalar Dunn testi ile incelendi. Analiz sonuçları ortalama ± standart sapma ve ortanca (minimum– maksimum) şeklinde sunuldu. Önem düzeyi p<0,050 olarak alındı. Bulgular: Gruplar arası karşılaştırmalarda, T1-T0 ve T2-T0 aşamalarında Grup 1' in ΔE değerleri Grup 2,3 ve 4' ün ΔE değerlerine göre, insizal (p<0,001), orta (p<0,001) ve gingival (p<0,001) bölgelerde istatistiksel olarak anlamlı derecede düşüktü. T2-T0 aşamasında Grup 3' ün ΔE değerleri Grup 2' ye göre orta (p<0,001) ve gingival (p<0,001) bölgelerde istatistiksel olarak anlamlı derecede düşüktü. T2-T0 aşamasında, Grup 4' ün ΔE değerleri ile Grup 2 ve Grup 3' ün ΔE değerleri arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark oluşmadı (p>0,050). Sonuçlar: Bu in vitro çalışmanın sonuçlarına göre; debond sonrası minede oluşan kahve kaynaklı renk değişikliğini klinik olarak kabul edilebilir düzeyde tutmak için Transbond XT ile bondlanmış braketli dişlere Opalacence Boost ile beyazlatma uygulamak, bonding adezivi olarak Orthocem ya da Transbond XT kullanmaktan daha etkilidir.Aim: The aim of this in vitro study is to compare the effects of two different orthodontic bonding adhesives and in-office type bleaching on bonded teeth on enamel discoloration after debond with spectrophotometric examination. Material and Method: 80 human premolar teeth were divided into four groups according to the adhesives with which the brackets were bonded, the bleaching application and staining solutions: Group 1, highly filled composite adhesive and distilled water (Transbond XT=TRXT+DS); Group 2, highly filled composite adhesive and coffee solution (Transbond XT=TRXT+KH); Group 3 consisted of highly filled composite adhesive and coffee solution followed by office bleaching (Transbond XT=TRXT+ KH +Opalacence Boost) and Group 4, resistant to discoloration no primer adhesive and coffee solution (Orthocem=OC + KH). The L*a*b* values of the teeth were measured with Spectro Shade Micro device before bracket bonding (T0), after they were stored in solution (T1), after bleaching for Group 3 (T1B) and after debonding (T2) in all groups. Measurements were made separately for the incisal, middle and gingival regions of the crown, and ΔE values were calculated using the T1-T0, T1B-T0 and T2-T0 differences. The conformity of the obtained data to the normal distribution was examined with the Shapiro-Wilk test. Tamhane's T2 test and Tukey HSD test were used to compare normally distributed data, Kruskall Wallis H test was used to compare data that were not normally distributed, and multiple comparisons were examined with Dunn's test. Analysis results were presented as mean ± standard deviation and median (minimum–maximum). Significance level was taken as p<0.050 Results: In comparisons between groups, ΔE values of Group 1 at T1-T0 and T2-T0 stages were compared to ΔE values of Groups 2, 3 and 4, incisal (p<0.001), middle (p<0.001) and gingival (p<0.001) was statistically significantly lower in the regions. ΔE values of Group 3 at T2-T0 stage were statistically significantly lower in the middle (p<0.001) and gingival (p<0.001) regions compared to Group 2. There was no statistically significant difference between the ΔE values of Group 4 and the ΔE values of Group 2 and Group 3 at the T2-T0 stage (p>0.050). Conclusion: In order to keep the coffee-induced discoloration of the enamel after debond at a clinically acceptable level, applying Opalacence Boost whitening to the bracketed teeth bonded with Transbond XT is more effective than using Orthocem or Transbond XT as the bonding adhesive.