İmplant Çevresi Defektlerin Onarımında Sentetik Hyaluronik Asit ve Hayvan Kaynaklı Greftlerin Etkisinin Karşılaştırılması

Abstract

Amaç: Bu çalışmanın amacı, hyaluronik asitin implant çevresi dehisens tipi defektlerin onarımında kemik iyileşmesi üzerine etkinliğini değerlendirmektir. Materyal ve Metot: İmplantların bukkal kemik duvarında operasyon sırasında oluşan 42 adet dehisens sınıf I tipi defekt çalışmaya dahil edildi. Çalışmadaki defektler küçük (vertikal yüksekliği 3 mm'den az) ve orta (vertikal yüksekliği 3-5 mm) defektlerdi. Defektlerin yarısı hyaluronik asit, ksenogreft ve kollajen membran (HAGM) ile; diğer yarısı ksenogreft ve kollajen membran (GM) ile onarıldı. Başlangıç defekt yüksekliği ölçümleri operasyon sırasında kumpas ile yapıldı. İyileşmenin değerlendirilmesi ise 6. ve 12. aylarda alınan konik ışınlı bilgisayarlı tomografi görüntüleri üzerinde, cross-sectional kesitlerde yapılan vertikal ölçümler ile gerçekleştirildi. Veriler IBM SPSS V23 (Chicago, ABD) paket programında istatistiksel olarak analiz edildi. Bulgular: HAGM ile onarılan defektlerdeki vertikal kemik kazanımı, GM uygulanan defektlere göre daha yüksekti. Ancak gruplar arasındaki bu fark istatistiksel olarak anlamlı bulunmadı. Tüm gruplarda 6. ayda elde edilen rejenere kemiğin 12. ayda protetik yüklemeden sonra bir miktar rezorbe olduğu, bu rezorpsiyonun sadece orta defekt GM grubunda istatistiksel olarak anlamlı olduğu görüldü. HAGM grubunda oluşan yeni kemiğin GM grubuna göre daha stabil olduğu gözlendi. Çalışmaya dahil edilen tüm defektlerde tam veya kısmi iyileşme görüldü. En az tam iyileşme orta defekt GM grubundaydı. Sonuç: Çalışmamızın limitasyonları dahilinde hyaluronik asitin implant çevresi defektlerin onarımında olumlu etkisinin olduğunu söyleyebiliriz. Ancak bu çalışmanın sonuçlarının karşılaştırılabileceği hasta sayısının daha çok olduğu yeni klinik çalışmalara ihtiyaç vardır. Anahtar kelimeler: Alveoler kret ogmentasyonu; dehisens; dental implant; hyaluronik asit.

Aim: The purpose of this study is to evaluate the efficacy of hyaluronic acid on bone healing in the repair of dehiscence-type defects around implants. Material and Method: 42 dehiscence class I type defects occured on the buccal bone wall of the implants in surgery were included in this study. Defects were small size, height of less than 3 mm and medium size, height between 3 and 5 mm. Half of the defects were repaired with hyaluronic acid, xenograft and collagen membrane (HAGM), the other half one were repaired with xenograft and collagen membrane (GM). The measurement of initial vertical defect height was done with calipers during the operation. Repair of the defects was evaluated on cross-sectional images of cone beam computed tomography scans in 6th and 12th months. Statistical analysis was performed with the package of IBM SPSS Data V23 (Chicago, USA). Results: Vertical bone gains were higher in the defects repaired with HAGM than GM. However the difference between the groups was not statistically significant. Some reduction in vertical bone fill was observed up to 6th months to 12th months after prosthetic loading in all groups. This reduction was statistically significant only in GM applied medium defect group. Regenerated bone was more stable in HAGM than GM group. Complete or partial healing was observed in all defect sites. The minimum number of complete defect correction was in GM applied medium defect group. Conclusion: Within the limitations of our study, we can deduct that hyaluronic acid has positive effect on the repair of defects around implants. However, new clinical studies that include more patients are needed to compare the results of this study. Key words: Alveolar ridge augmentation; dehiscence; dental implant; hyaluronic acid.