Trabzonlu Emin Hilmi’nin Dîvân’ında Bulunmayan Kasideleri

Abstract

Trabzonlu Emîn Hilmi 19. yy şair ve yazarlarındandır. Çeşitli kademelerdeki devlet memurluğundan başka, gazete muharrirliği ve Osmanlı Devleti’nin ilk Meclis-i Mebûsânında mebusluk görevi yapmıştır. Manzum ve mensur eserler kaleme almış, bunların bazıları yayımlanmıştır. Yazdığı müşterek gazeller ve çeşitli olaylara düşürdüğü tarih manzumeleriyle dikkat çekmektedir. Çeşitli devlet yetkililerine ithaf ettiği kasidelerinde, memurluk görevlerinde yaşadığı haksızlık ve yanlışlıkları dile getirip taleplerde bulunmuştur. Farklı nazım şekilleriyle kaleme aldığı manzumeleri Dîvân’ında toplayan Emîn Hilmi’nin, Münşeât’ına kaydettiği iki kısa kasidesi daha vardır. Bunlardan birini 1293’te tahta geçen V. Murâd’ın cülusu sebebiyle kaleme almış ve Bâb-ı Âlî’ye takdim etmiştir. Kasidenin her mısraıyla cülus tarihini tespit ederek padişaha dualar etmiştir. Diğer kasidesi de Trabzon defterdarlığına tayin edilen Âkif Efendi’nin övgüsünü içermektedir. Aynı zamanda şair ve münşi olan Âkif’in bu özelliğini belirterek, ondan lütuf ve himmet beklentisini îma etmiştir. Hilmi’nin Münşeât’ında, bu iki kasidesinden başka beyit ve kıtalar da mevcut olup makalede bunlara da yer verilmiştir.