Osteoartrit ve Romatoid Artrittli Hastalarda İdrar Glikozaminoglikan Düzeyleri ve Hastalık Aktivitesi ile İlişkisi

Abstract

ÖZET Kartilaj kaybı RA ve OA gibi romatolojik hastalıkların temel görünümüdür. Ancak kartilaj hasarı radyografide yalnızca hastalığın geç evresinde belirlenebilir. Bu nedenle geleneksel laboratuvar ölçümlerine ek olarak, radyolojik hasar gelişmeden kartilaj kaybını erken dönemde belirleyecek laboratuvar metodlarına ihtiyaç vardır. Kartilaj hasarının erken döneminde yıkıma uğrayan PG moleküllerinin SS, serum ve idrarda belirlenmesi kartilaj metabolizması hakkında bize bilgi verir. Biz bu görüşten yola çıkarak Samsun Ondokuz Mayıs Üniversitesi Tıp Fakültesi FTR A.B.D'da yaptığımız bu çalışmada RA ve OA'li hastaların idrar GAG atılımını, inflamatuvar ve dejeneratif eklem hastalığı olmayan sağlıklı bireylerle karşılaştırdık. İdrar GAG değerlerinin çeşitli hastalık parametreleriyle korelasyonunu araştırdık. Çalışmamızın sonucunda, RA'li hastalarda idrar GAG düzeylerini OA ve kontrolden anlamlı yüksek bulduk. Remisyondaki RA'li hastaların GAG değerleri OA'li hastalara benzerdi. RA ve OA'li hastalarda radyolojik hasarla GAG değerleri arasında korelasyon gözlemedik. Ancak RA'li hastalarda aktivasyonun şiddetine paralel, GAG düzeyleri anlamlı artış gösterdi. Ayrıca sülfasalazin, metotreksat ve steroid alan hastalarda GAG atılımı, NSAli alanlardan anlamlı düşüktü. Sonuç olarak PG'ların yıkım ürünü olan GAG'ların idrar düzeylerinin belirlenmesi tanı koydurucu olmayıp, akut inflamasyonda artmış kartilaj metabolizmasını ve hızlı yıkımı yansıtır. Biz BMD yöntemiyle idrar GAG atılımının ölçülmesinin, kartilaj metabolizması için önemli bir laboratuvar verisi sağladığı ve OA, RA gibi hastalıkların uzun dönem takibinde ve tedaviye yanıtın izlenmesinde yararlı olacağı kanısındayız. 54