Fiğ Üretiminde Farklı Toprak İşleme–Ekim Yöntemlerinin Özgül Çeki Gücü, Yakıt Tüketimi ve İş Başarısına Etkisi

Abstract

Bu çalışma, Erzurum yöresi sulu ve kuru tarım koşullarında, dokuz yıl süren geleneksel münavebe periyodunda yer alan fiğüretiminde dört farklı toprak işleme-ekim yönteminin önemli bazı işletme parametrelerine etkilerinin belirlenmesi amacıylagerçekleştirilmiştir. Toprak işleme–ekim yöntemleri; geleneksel toprak işleme (kulaklı pulluk+diskli tırmık (sulu)/kültivatör(kuru)+kombikrüm+ ekim makinası), azaltılmış toprak işleme-1 (kültivatör+kombikrüm+ekim makinası), azaltılmış toprakişleme-2 (dik rotovatör+ekim makinası) ve doğrudan ekimden (doğrudan ekim makinası) oluşmuştur. Kuru tarım koşullarındaözgül çeki kuvveti, özgül çeki gücü ve yakıt tüketiminin sulu koşullara göre daha yüksek, makina–insan işgücü gereksinimlerininise düşük olduğu belirlenmiştir. Yöntemler arasında en yüksek özgül çeki kuvveti geleneksel, en düşük değer ise doğrudan ekimyönteminden elde edilmiştir. Özgül çeki gücü ise tarla trafiğine paralel olarak artmış, geleneksel yöntemde en yüksek değerlerelde edilmiştir. Sulu ve kuru tarım koşullarında toprak işleme–ekim için birim zamanda işlenen alan geleneksel yöntemde 0.13 hah-1olurken, doğrudan ekim yönteminde 12 kat daha fazla (1.60 ha h-1) olmuştur. Makina iş gücü yönünden geleneksel yöntemde8.17 h ha-1zamana ihtiyaç duyulurken, doğrudan ekim yönteminde 5 kat daha az (1.63 h ha-1) zamana ihtiyaç olduğubelirlenmiştir.