Sagittal Split Ramus İleri Alma Osteotomisinde Güncel ve Yeni Dizayn Miniplak Fiksasyon Tekniklerinin Sonlu Eleman Yöntemi Kullanılarak Karşılaştırmalı Olarak İncelenmesi

Abstract

Amaç: Bu çalışmanın amacı; sagittal split ramus ileri alma osteotomisinde kullanılan güncel ve bu çalışma için geliştirilen farklı geometrik dizaynlardaki fiksasyon tekniklerinde gelişen streslerin sonlu elemanlar yöntemi ile incelenmesidir. Materyal ve Metot: Bu çalışmada, 3 boyutlu sagittal split ileri alma osteotomisi taklit edilen sonlu eleman modeli, 10 farklı miniplak fiksasyon yöntemi ile fikse edildi. Bu yöntemler; horizontal ve vertikal yerleşimli 4 delikli barlı miniplak grupları; her biri 4 delikli 8 vida ile fikse edilen 2 miniplak; 5 delikli monokortikal ve ilave bikortikal vidalı miniplak ve farklı geometrik dizaynlarda ı düz ve eğimli 6 delikli miniplak gruplarındandan oluşturuldu. Daha önceki çalışmalardan örnek alınarak, modellere anatomik kas yapışıklık noktalarından tek taraflı çene kapatıcı kuvvetler uygulandı ve sonlu eleman analizi ve statik linear analiz metotlarından elde edilen veriler, Von mises, maksimum ve minimum priciple stres değerleri olarak kaydedildi. Bulgular: Elde edilen sonuçlar, en fazla stresin iki monokortikal vidanın osteotomi hattına yakın ve vertikal poizsyonda, diğer vidaların bu hattan uzağa yerleştirildiği 6-delikli miniplak grubunda (558.82N/mm2),minimum stresin ise 4 monokortikal vidaya bir bikortikal vidanın ilave edildiği 5 delikli miniplak grubunda (128.27(N/mm2) meydana geldiğini gösterdi. Sonuç: Miniplaklarda oluşan stres dağılımlarının geometrik şekillere göre değiştiği gözlendi. Miniplak ve bar sayısı arttırıldığında miniplak üzerindeki stres değeri azaldı. Vida boyunlarında stres osteotomi hattına yakın vidalarda daha yüksek bulundu. Anahtar Kelimeler: sagittal split, miniplak, geometrik dizayn, sonlu elemanlarAim: The aim of this study is to examine stress raised in fixation systems which developed for this study in varios geometric designs, and used currently in the sagittal split ramus advancement osteotomy, by finite element method. Material and Methods: In this study, the finite element model that imitates three-dimensional sagittal split advancement osteotomy was fixed in 10 different miniplate fixation methods. These fixation groups consisted of miniplate fixed with 4 monocortical screws in a horizontal and oblique pattern; two miniplates of four holes each, fixed by eight screws; five-hole miniplate fixed with 4 monocortical and one bicortical screws; six-hole straight and curved miniplates fixed with six monocortical screws in different geometric pattern. Unilateral masticatory muscle loads that have previously determined in the literature were applied to the model at the anatomical muscle attachment regions and the data obtained from finite element analysis and static linear analysis methods were recorded as Von mises, maximum principle and minimum principle stress values. Results: It was observed from the results that maximum stresses occurred in the six-hole miniplate fixed with two monocortical srews close to the osteotomy line in vertical pattern and the others in far from the line (558.82N/mm2), the minimum stress was observed in the miniplate fixed with 4 monocortical and one bicortical screws additionally (128.27(N/mm2). Conclusion: It was observed that the stress patterns in miniplates vary according to geometric designs. Stress on miniplate also decreased as the miniplates and bar numbers increase. The stress values on screw neck were higher for screws close to the osteotomy line. Keywords: sagittal split, miniplate, geometrical design, finite element