Alzheimer Hastalığında Tacrolimusun Sıçan Hipokampusu Üzerine Etkilerinin Davranış Modeli ve Histomorfometrik Yöntemler İle Araştırılması

Abstract

Amaç: Günümüzde Alzheimer Hastalığı insan popülasyonunda en sık görülen demans hastalığıdır ve insan hayat kalitesini oldukça düşürmektedir. Çalışmamızda bir calcineurin inhibitörü olan tacrolimusun (FK506) Alzheimer Hastalığı'nda görülen nöronal azalmaya olan etkisini araştırmayı amaçladık. Materyal ve Metot: Araştırmamızda 15 adet Wistar albino türü erkek sıçan ile çalışıldı. 15 erkek sıçan beşerli üç gruba ayrıldı. Birinci gruba sadece davranışsal mekânsal bellek testi olan Morris su tankı testi yapıldı. İkinci gruba intraserebraventriküler yoldan streptozotocin injekte edildi ve injeksiyondan 14 gün sonra denekler Morris su tankı testine tabi tutuldu. Üçüncü gruba intraserebraventriküler yoldan streptozotocin injekte edilmeden önce tacrolimus etken maddeli ilaç olan Prograf oral yoldan 10 gün boyunca verildi. Aynı gruba streptozotocin injeksiyonundan 14 gün sonra Morris su tankı testi yapıldı. Bulgular: Araştırmamızın sonucunda intraserebraventriküler yoldan streptozotocin injekte edilen gruptaki deneklerin hipokampusuna ait CA1, CA3 ve DG bölgelerindeki ortalama nöron sayıları kontrol grubu ile kıyaslandığında önemli derecede azalma (p<0,01) olduğu tespit edildi. Benzer bulgular tacrolimus etken maddeli ilaç verilen grupta da vardı. Fakat bu iki grup birbirleri ile karşılaştırıldığında anlamlı derecede bir fark tespit edilemedi (p>0,05). Morris su tankı testi sonuçlarına göre kontrol grubu ile diğer iki grup karşılaştırıldığında aralarında anlamlı derecede bir fark olduğu tespit edildi (p<0,01). Sonuç: Tacrolimus etken maddeli ilacın streptozotocin ile oluşturulan bilişsel ve kısa süreli hafızadaki hasar ile nöronal kaybı önlemede etkisiz olduğu bulundu. Farklı doz ve gün sayıları ile ileri düzeyde bir araştırma önerilmektedir. Anahtar Kelimeler: Alzheimer Hastalığı; Hipokampus; Öğrenme; Stereoloji; Tacrolimus.

Aim: Alzheimer's disease is the most common dementia disease in the human population and it decreases the quality of human life. We aimed to investigate the effect of a calcineurin inhibitor tacrolimus (FK506) on neuronal loss at Alzheimer's disease in this study. Material and Method: Fifteen male Wistar albino species rats were studied in our research. Fifteen male rats were divided into three groups. To the first group only the Morris water maze test was applied to assess the spatial memory. The second group was injected with intracerebroventricular streptozotocin and then applied to Morris water maze test after 14 days. To the third group before the intracerebroventricular injection of streptozotocin, tacrolimus was given orally for 10 days. Morris water maze test was performed 14 days after the injection of streptozotocin for the same group. Results: The intracerebraventricular streptozotocin injected group had a significant decrease (p <0.01) when comparing with control group in the mean number of neurons in the hippocampus CA1, CA3 and DG regions. Similar results were also found in the group receiving tacrolimus. However, when these two groups were compared with each other no significant difference was found (p> 0.05). According to the Morris water maze test results, there was a significant difference between the control group when comparing with the other groups (p <0.01). Conclusion: Tacrolimus was found to be ineffective in preventing neuronal loss by cognitive and short-term memory damage induced by streptozotocin. An improved study is recommended by different doses and days. Keywords: Alzheimer's Disease; Hippocampus; Learning; Stereology; Tacrolimus