Osmanlı-Ermeni Çatışmasında Toplumsal Algı Düzeyi: Diyarbakır Örneği

Abstract

Tarihsel olarak Türk-Ermeni sosyal münasebetleri, Osmanlı devletinden önce Anadolu’da kurulan Selçuklu devleti ile baslamaktadır. Bu nedenle Ermenilerin, Selçuklu ve Osmanlı devletleri ile Doğu Anadolu ve Kafkasya’da 1915 olaylarına kadar yaklasık sekiz yüzyıl devam eden sosyal birlikteliklerinden söz etmek mümkündür. Ermeni meselesinin temeli olarak sunulan “tehcir” olayı, Türkler tarafından Osmanlı devletinin, Ermenilerin siyası isyanları karsısında kendini savunmak zorunda olusu olarak kabul edilmesine rağmen, ABD, AB ve dünyanın değisik ülkeleri formel ve enformel olarak soykırım yapıldığına dair tartısmalarda taraf olarak gözükmektedir. Bu nedenle söz konusu tartısmalar konuyu hem dıs politikada hem de iç toplumsal dinamiklerimiz açısından önemli/tartısmalı hale getirmektedir. Ermenistan ve Ermeni Diasporası tarafından yürütülen soykırım iddialarının, Avrupa ülkelerinin hemen hemen hepsinde, ABD ve bir kısım dünya ülkesi tarafından benimsenmesi ve buna bağlı olarak sosyallesme süreci içinde Türkiye’de toplumsal bilinçte Ermeni soykırım iddialarının gerçek olduğu ve kabul gördüğü seklinde anlasılmaktadır. Bu yüzden konunun sosyolojik olarak arastırılması ve verilerle değerlendirilmesi gerekmektedir. Arastırma; 2010 yılı anket ve enformel görüsme tekniklerden yararlanılarak elde edilen bulguların teorik sosyoloji ve tarih bilgileriyle birlestirilmesine, karsılastırılmasına dayanan yorumlamalardan olusmaktadır.

Turkish-Armenian social relations had their roots in the Seljuk Empire in Anatolia before the Ottoman Empire. Therefore we can talk about friendly social relations, which lasted for eight centuries, between the Armenian and the Seljuk, the Ottoman Empires in the Eastern Anatolia and in the Caucasus. The “deportation“ is taken as the basis for the Armenian question Nowadays the United States and European Countries blame the Ottomans for the deportation and presume the Armenians innocent and forget that the Ottomans had to protect themselves against the political revolt of the Armenians. The so-called genocide assertions which are contested by means of communication in great alliance in Europe, the United States, in some other countries, in Armenia and the Armenian Diaspora. All information given on this matter is in favour of the Armenians and against Turkey and forms an anomic situation. Đn 2010, The research will be made of findings made by questionnaires and informal interviews and their junction and comparison to sociology and historical records.