Kurum Bakımı Alan ve Almayan Bireylerin Aktif Sağlıklı Yaşlanma Algılarının Değerlendirilmesi: Osmaniye Örneği

Abstract

Bu araştırmada, aktif yaşlanma anlayışı ele alınarak; kurum bakımı alan ve almayan bireylerin aktif yaşlanmaya dair algıları ve aktif yaşlanma düzeyleri tespit edilip bunun yaşlı bireylerin yaşam doyumları üzerindeki etkisi incelenmektedir. Nitel yöntemin kullanıldığı çalışma, Osmaniye ilinde yaşayan kurum bakımı alan ve almayan toplam 33 katılımcı ile gerçekleştirilmiştir. Veri toplama sürecinde katılımcıların aktif yaşlanmaya ve yaşam doyumuna dair algılarını belirlemek adına yüz yüze görüşme formu ve elde edilen nitel verileri desteklemesi adına ölçekler kullanılmıştır. Nitel veriler literatür temel alınarak belirli temalar üzerinden tartışılıp analiz edilmiştir. Yapılan analizler neticesinde, kurum bakımı alan bireylerin aktif yaşlanma durumlarının ve algılarının evinde yaşayan bireylere göre daha olumsuz ve düşük olduğu bulunmuştur. Araştırma sonuçlarına göre kurum bakımı alanların aktif yaşlanma ortalama puanları 136,7500 iken evinde yaşayan bireylerin aktif yaşlanma ortalama puanları 158,6667'dir. Kurum bakımı alan bireyler aktif yaşlanmanın çeşitli belirleyicileri bakımından evinde yaşayan bireylere göre daha dezavantajlıdırlar. Ayrıca çalışmada yaşlıların aktif yaşlanma düzeyleri ile medeni durum, yaşanılan yer, gelir durumu gibi değişkenler arasında anlamlı ilişkiler söz konusudur. Cinsiyet ve eğitim durumu ile aktif yaşlanma düzeyleri arasında doğrudan anlamlı ilişki görülmese de elde edilen katılımcı görüşlerinde cinsiyetin özellikle eğitim ve iş hayatına katılımında ve bunların neticesinde elde edeceği sosyal güvenlik koşullarında etkili olduğu, özellikle kadın katılımcıların bu konuda dezavantajlı oldukları görülmektedir. Anahtar Sözcükler:Yaşlılık, Yaşlanma, Aktif yaşlanma, Yaşam doyumu.In this study, the understanding of active aging is discussed; the perceptions of individuals receiving and not receiving institutional care about active aging and the level of active aging are determined and the effect of this on the life satisfaction of elderly individuals is examined. The study, in which qualitative method was used, was conducted with a total of 33 participants living in Osmaniye province, both receiving and not receiving institutional care. In the data collection process, a face- to-face interview form was used to determine the participants' perceptions of active aging and life satisfaction, and scales were used to support the qualitative data obtained. Qualitative data were discussed and analyzed on the basis of certain themes based on the literature. As a result of the analysis, it was found that the active aging status and perceptions of individuals receiving institutional care were more negative and lower than those living at home. According to the results of the research, the mean score of active aging of individuals receiving institutional care is 136,7500, while the mean score of active aging of individuals living at home is 158,6667. Individuals receiving institutional care are more disadvantaged than individuals living at home in terms of various determinants of active aging. In addition, there are significant relationships between the active aging levels of the elderly and variables such as marital status, place of residence and income status. Although there is no direct significant relationship between gender and educational attainment and active aging levels, it is seen in the opinions of the participants that gender is especially effective in education and participation in business life and in the social security conditions to be obtained as a result of these, especially female participants are disadvantaged in this regard. Keywords:Old Age, Aging, Active aging, Life satisfaction.