Argümantasyon Temelli Sınıf Dışı Eğitim Uygulamalarının Öğretmen Adaylarının Argümantasyon Yöntemine İlişkin Öz-Yeterlik ve Tutumlarına Etkisi

Abstract

Bu tez, argümantasyon temelli sınıf dışı eğitim uygulamalarının sınıf öğretmeni adaylarının argümantasyon yöntemine ilişkin öz-yeterlik inançları ve tutumlarına etkisini incelemektedir. Çalışmaya, bir devlet üniversitesinde sınıf öğretmenliği programına kayıtlı 3. sınıf öğrencileri katılmıştır. Sınıf öğretmeni adaylarına 5 gün boyunca ayrıntılı olarak argümantasyon temelli sınıf dışı eğitim üzerine bir eğitim verilmiştir. Bu eğitim öncesinde ve sonrasında, 'Argümantasyon Yöntemine İlişkin Öz-Yeterlik Ölçeği' ve 'Argümantasyon Yöntemine Yönelik Tutum Ölçeği' kullanılarak veriler toplanmış ve nicel analiz yöntemleriyle değerlendirilmiştir. Elde edilen bulgular, argümantasyon temelli sınıf dışı eğitimlerin katılımcıların öz-yeterlik inançlarını ve argümantasyon yöntemine yönelik tutumlarını anlamlı derecede geliştirdiğini ortaya koymuştur. Katılımcıların etkileşimli ders işleme, yöntemin önemi ve değerlendirme süreçleri ile sınıf yönetimi konularındaki öz-yeterliklerinin arttığı görülmüştür. Ayrıca, öğretmen adaylarının argümantasyon yöntemine yönelik daha olumlu bir tutum geliştirdikleri belirlenmiştir. Sonuçlar, argümantasyon temelli sınıf dışı uygulamaların öğretmen adaylarının mesleki gelişimine katkı sağladığını ve bu tür uygulamaların eğitim programlarında daha fazla yer alması gerektiğini göstermektedir.

This thesis examines the impact of argumentation-based extracurricular educational practices on the self-efficacy beliefs and attitudes of primary teacher candidates towards the argumentation method. The study involved third-year students enrolled in the primary education program at a public university. The teacher candidates were provided with a detailed 5-day training on argumentation-based extracurricular education. Data were collected before and after the training using the 'Self-Efficacy Scale for the Argumentation Method' and the 'Attitude Scale for the Argumentation Method,' and were analyzed using quantitative methods. The findings revealed that argumentation-based extracurricular training significantly improved the participants' self-efficacy beliefs and attitudes towards the argumentation method. It was observed that participants' self-efficacy in interactive lesson delivery, the importance of the method, evaluation processes, and classroom management increased. Additionally, candidate teachers developed a more positive attitude towards the argumentation method. The results suggest that argumentation-based extracurricular practices contribute to the professional development of teacher candidates and that such practices should be more widely incorporated into educational programs.