Betonarme Sistemlerde Optimum Donatı Oranlarının Belirlenebilmesine Yönelik Çalışmalara Bir Katkı

Abstract

Bu çalışmada iki farklı tasarıma sahip betonarme yapının farklı donatı oranları ile çeşitli varyasyon oluşturulmuştur. Taşıyıcı sistemi kolon, perde, kiriş ve döşemeden oluşan sekiz katlı betonarme yapının iki farklı model ve modelleri oluşturan elemanların donatı oranlarını farklılaştırarak elde edilen durumların analizleri ve varyasyonel değerlendirmeleri yapılmıştır. Modeller sonlu elemanlar programı(ANSYS) yardımında oluşturulup analiz edilmiştir. Türk standart (TS) ve yönetmelikleri (DBYBHY) verileri esas alınarak başlangıçta taşıyıcı sistemin minimum donatı oranları belirlenmiştir. Bu donatı oranlarında çeşitli değişiklikler yapılarak on üç farklı varyasyon oluşturulmuştur. Tüm analizler tekrarlanarak elde edilen sonuçlar incelendiğinde tespit edilen farklılıklar paylaşılacaktır. Doğrusal olmayan sonlu elemanlar analizleri sonucunda toparlanan verilerden yola çıkılarak iki farklı modelin sistem yatay yüklenme kapasitesi, kirişlerinin süneklikleri, kolonların perdelerin süneklikleri ve bütün sistemin süneklikleri hesaplanıp benzer sistemler için ön tasarım minimum donatı oranlarıyla ilgili öneri ve tavsiyeler verilmiştir. Yapının tümünün veya her bir elemanın sürekliliği ile donatıların sünekliği direkt ilişkili olduğundan donatının sünekliğini kaybetmesine sebep olabilecek uygulamalardan kaçınılmalıdır. Donatıya elektrod kaynağının etkisini incelemek için test yapılmıştır. Yapılan testin verileri ve ulaşılan sonuçlar paylaşılmıştır.

In this study, various variations were created with different reinforcement ratios of reinforced concrete structures with 2 different designs. Analysis and variational evaluations of the situations obtained by differentiating the reinforcement ratios of the elements that make up two different models and models of the eight-storey reinforced concrete structure, whose carrier system consists of columns, shear walls, beams and slabs, were made. The models were created and analyzed with the help of the finite element program (ANSYS). Based on the Turkish standard (TS) and regulations (DBYBHY) data, the minimum reinforcement ratios of the carrier system were initially determined. Thirteen different variations were created by making various changes in these reinforcement ratios. When the results obtained by repeating all analyzes are examined, the differences detected will be shared. Based on the data gathered as a result of non-linear finite element analysis, the lateral loading capacity of the system, the ductility of the beams, the ductility of the columns and the walls and the ductility of the whole system were calculated, and suggestions and recommendations were given regarding the preliminary design minimum reinforcement ratios for similar systems. Since the continuity of the whole or each element of the structure and the ductility of the reinforcements are directly related, applications that may cause the reinforcement to lose its ductility should be avoided. The test was carried out to examine the effect of electrode welding on the reinforcement. The data of the test and the results are shared.