Parylen Biyomeri ile Kaplı Ark Tellerinin Ortodontik Diş Hareketi Üzerine Etkilerinin İncelenmesi

Abstract

Amaç: Bu çalışmanın amacı ortodontik tedavide son dönemde kullanılan, parylen biyomeri ile kaplı ark tellerinin diş hareketine olan etkilerinin incelenmesidir. Birey ve Yöntem: Bu çalışmada, 17 hastadan oluşan KAT grubunda parylen kaplı ark teli ve 15 hastadan oluşan CONT grubunda normal paslanmaz çelik ark teli kullanılarak sabit ortodontik tedavi uygulanmıştır. Kanin distalizasyonu, 0,019''x0,025'' ölçülerinde ark telleri üzerinde, NiTi yaylar ile 150 gr. kuvvet uygulayarak yapılmıştır. Distalizasyonun 0, 1., 4. ve 8. haftasında kayıtlar alınmıştır. Bu aşamalardaki kayıtlardan elde edilen üç boyutlu modeler üzerinde açısal ve boyutsal ölçümler yapılmıştır. Peridontal sağlığı değerlendirmek için indeks ölçümleri de yapılmıştır. Bulgular: KAT grubunda CONT grubuna kıyasla daha fazla diş hareketi elde edilmesine rağmen, bu fark istatistiksel olarak anlamlı değildir. Aylık hızlar incelendiğinde ise KAT grubunda birinci ayda ikinci aydan daha fazla bir hareket görülmüştür. Tipping açısı değerlendirmesinde, sadece üst çenede 8. haftanın sonunda anlamlı bir fark bulunmuştur. Rotasyon açısı değerlendirilmesinde gruplar arasında üst çene 1. haftada, alt çene 4. ve 8. haftalarda anlamlı farklar bulunmuştur. Diğer aşamalarda istatistiksel olarak bir fark bulunmamıştır. Periodontal sağlık açısından gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık bulunamamıştır. Sonuç: Parylen biyomeri ile kaplı ark telleri konvansiyonel paslanmaz çelik ark teller için etkili bir alternative olarak Kabul edilebilir. Fakat 1.aydan sonra kaplı tel fiziksel özelliklerini kaybetmeye başlamaktadır. Fiziksel özelliklerinin geliştirilmesi sonrası alternatif bir ürün olabilir. Gelecekte bu yönde çalışmalar gerekmektedir.

Aim: The aim of this study were to investigate the effects of the parylene coated archwire, which commonly used nowadays, on the tooth movement. Material and Method: In this study, fixed orthodontic treatments were accomplished in the KAT group including 17 patients and the CONT group including 15 patients, by using a parylene caoted archwire and a conventional (uncoated) stainless steel arch wire, respectively. Canine distalizations were performed on 0,019''x0,025'' archwires by appliying 150 gr forces via NiTi coil springs. 0, 1., 4., and 8, weeks of distalization period records were taken. Angular and dimensional measurements were made on three dimensional digital models at these stages. Periodontal index measurements were also made for evaluating periodontal health. Results: Although more teeth movement were gained in the KAT group when compared to the CONT group, these differences were not statistically significant. When monthly distalization rate was analyzed, the rate of distalization at the first month was more effective from the that of the second month in the KAT group. For tipping, significant difference was found only at the end of the 8. week in the upper jaw. For rotation angle, there were significant differences between the groups at the 1. week in the upper jaw, and at the 4. and 8. weeks in the lower jaw. For periodontal status, there were not any significant difference between KAT and CONT groups too. Conclusion: Parylene biomer coated archwires could be an effective alternative to conventional stainless steel archwires. But it starts to lose its physical properties after the 1. month. When the physical properties of this archwire were developed, they could be an alternative product. Future studies are required in this direction.