Subgingival Marjine Sahip Sınıf Iı Kavitelere İndirekt Yöntemle Uygulanan Güncel Protetik Materyallerin Kırılma Dayanımlarının Sonlu Elemanlar Analizi ile Değerlendirilmesi

Abstract

Amaç: Oklüzal stresler altında farklı seviyede DME tabakalarının üzerine uygulanan çeşitli indirekt inley restorasyonlarda oluşan streslerin sonlu elemanlar analiz yöntemi ile incelenmesidir. Materyal ve Metod: Alt 1. molar dişin distal aproksimal basamağı mine- sement sınırının 1.5 mm apikalinde olacak şekilde oluşturulan kaviteye, 1.5 mm ve 2.5 mm yüksekliklerdeki DME materyalleri ve üst yapı olarak farklı restoratif materyallerden hazırlanan Sınıf 2 DO inley restorasyonlarına 600 N değerinde oklüzal dikey yüklerin uygulanması ile ortaya çıkan stresler sonlu elemanlar stres analizi yöntemiyle incelenmiştir. Bulgular: İncelenen farklı mekanik özelliklerdeki restoratif materyaller için, her iki DME yüksekliğinde de oklüzal yüklemenin ardından diş dokuları (mine, dentin) ve restorasyonlarda meydana gelen VMS stres dağılımı her üç restorasyon modeli arasında farklılık göstermektedir. Minede görülen en yüksek stres yoğunlaşması 2.5 mm yüksekliğe sahip DME tabakasının üzerinde hibrit seramik inley materyalinin olduğu modelde ortaya çıkmıştır. Oklüzal yükleme sonucu oluşan en yüksek stres değerleri zirkonyum inley materyalinde gözlemlenmiştir. DME materyallerinin incelenmesinde ise zirkonyum inley materyalinin altındaki 2.5 mm yükseklikteki DME materyali en çok stres yoğunlaşması görülmüştür. Sonuç: Subgingival marjine sahip dişlerde 2.5 mm yüksekliğe sahip DME materyali üzerine gelen hibrit seramik inley restorasyonu düşük elastik modülünden dolayı en iyi kombinasyon olarak ortaya çıkmıştır. Anahtar Sözcükler: Oklüzal stres, mekanik stres, sonlu elemanlar analizi, inley restorasyonları, DME materyaliObjective: The aim of this study is to analyze the stresses occurring in various indirect inlay restorations applied over DME layers of different heights under occlusal stresses using the finite element analysis method. Materials and Methods: In a cavity created in the distal proximal step of the lower first molar tooth, located 1.5 mm apical to the enamel-cement junction, DME materials with heights of 1.5 mm and 2.5 mm and different restorative materials used as superstructures in Class II DO inlay restorations were subjected to 600 N vertical occlusal loads. The resulting stresses were analyzed using the finite element stress analysis method. Results: For restorative materials with different mechanical properties examined, the distribution of von Mises stress (VMS) in dental tissues (enamel, dentin) and restorations differed among the three restoration models after occlusal loading at both DME heights. The highest stress concentration observed in the enamel occurred in the model with a 2.5 mm high DME layer topped by a hybrid ceramic inlay material. The highest stress values caused by occlusal loading were observed in the zirconia inlay material. Regarding the DME materials, the greatest stress concentration was found in the 2.5 mm high DME material beneath the zirconia inlay. Conclusion: In teeth with subgingival margins, the combination of a hybrid ceramic inlay restoration placed over a 2.5 mm high DME material emerged as the best option due to its low elastic modulus. Keywords: Occlusal stress, mechanical stress, finite element analysis, inlay restorations, DME material