Ondokuz Mayıs Üniversitesi Tıp Fakültesi Öğrencilerinde Nomofobinin Ayrılma Anksiyetesi ve Dürtüsellik ile İlişkisi

Abstract

AMAÇ: Bu çalışmada Ondokuz Mayıs Üniversitesi Tıp Fakültesi öğrencilerinde nomofobinin sıklığını, ayrıca çocukluk çağında yaşanan ayrılma anksiyetesi ve dürtüselliğin nomofobi ile ilişkisini ortaya koymak amaçlanmıştır. YÖNTEM: Kesitsel tipteki bu çalışmaya 2020-2021 tarihleri arasında eğitim görmekte olan 332 tıp fakültesi öğrencisi dâhil edilmiştir. Tabakalı örnekleme yöntemi kullanılmıştır.Verilerin toplanmasında online anket formu kullanılmıştır. BULGULAR: Çalışmaya 219(%65)'u kadın, 113(%34)'ü erkek 332 katılımcı dâhil edilmiştir. Katılımcıların yaş ortalaması 21,08 ± 1,122'dir. Nomofobi sıklığı %99,7 bulunmuştur. Bunların büyük bir çoğunluğu (%42,2) orta düzeyde nomofobiktir. Yalnızca bir kişide nomofobi tespit edilememiştir. Günlük akıllı telefon kullanım sürelerinin, akıllı telefon kullanım yıllarının ve kadın cinsiyetin ile nomofobinin şiddetini arttırdığı bulunmuştur. Nomofobi şiddeti ve çocukluk çağı ayrılma anksiyetesi düzeyi arasında anlamlı pozitif bir ilişki vardır. Aynı şekilde nomofobi şiddeti ile dürtüsellik düzeyleri arasında da anlamlı pozitif bir ilişki vardır. SONUÇ: Çalışmada nomofobi sıklığı %99,7 bulunurken, çocukluk çağı ayrılma anksiyetesinin ve dürtüselliğin nomofobi şiddetini arttırdığı tespit edilmiştir. Nomofobi birinci basamak sağlık hizmetlerini de ilgilendiren, henüz tıp literatüründe gerektiği kadar yer alamamış olan bir sağlık problemidir. Aile hekimlerinin de bu konuda farkındalıklarının arttırılması ve bu konuda danışmanlık verebilmeleri, toplum sağlığı açısından gün geçtikçe artacak olan bir ihtiyaç olarak görülmektedir. ANAHTAR SÖZCÜKLER, nomofobi,ayrılma anksiyetesi, dürtüsellikOBJECTIVE: In this study, it was aimed to reveal the frequency of nomophobia in students of Ondokuz Mayıs University Faculty of Medicine and the relationship between nomophobia with both childhood separation anxiety and impulsivity. METHOD: 332 medical faculty students studying between 2020-2021 were included in this cross-sectional study. The stratified sampling method was used. An online questionnaire was used to collect data. RESULTS: 332 participants, 219(65%) women and 113(34%) men, were included in the study. Average age was 21,8. The frequency of nomophobia was 99.7%. The majority of them (42.2%) were moderately nomophobic. Only one person did not have nomophobia. It was found that daily smartphone use times, years of smartphone use, and female gender increased nomophobia severity. There was a significant positive correlation between severity of nomophobia and childhood separation anxiety level. Likewise, there was a significant positive correlation between severity of nomophobia and impulsivity levels. CONCLUSION: In the study, the frequency of nomophobia was found to be %99,7, and it was found that childhood separation anxiety and impulsivity increased the severity of nomophobia. Nomophobia is a health problem that is also related to primary health care services and has not yet taken place in medical literature as much as it should. Increasing the awareness of family physicians on this issue and their ability to provide consultancy on this issue is seen as an increasing need in terms of public health. KEYWORDS, nomophobia, separation anxiety, impulsivity