Türkiye'de Diş Hekimlerinin Dental Travmatik Yaralanmalar Karşısındaki Yaklaşımının Değerlendirilmesi

Abstract

Amaç: Türkiye'deki diş hekimlerinin dental travmatik yaralanmalara yaklaşımının değerlendirilmesidir. Materyal ve Metot: Çalışmamızda, 26 sorudan oluşan anket Türk Diş Hekimleri Birliği (TDB) veri tabanında kayıtlı olan diş hekimlerine elektronik posta olarak gönderilmiş ve sadece anlaşılır cevaplarla değerlendirme yapılmıştır. Elde edilen verilerin istatistiksel analizinde Bonferroni düzeltmeli ki-kare testi uygulanmıştır. Bulgular: Çalışmamızda katılımcıların en sık karşılaştığı travma tipinin komplike olmayan kron kırığı (%39.9) olduğu bulunmuştur. Katılımcıların dental travmayla yüksek oranda (%59.2) ayda birkaç vaka sıklığında karşılaştıkları bulunmuştur. Endodonti ve pedodonti uzmanlarının dental travmalarla ilgili eğitimlere katılma oranları (%45.3), (%59.3) diğer diş hekimlerine göre anlamlı derecede yüksek oranda bulunmuştur (Bonferroni düzeltmeli, p<0.002). Endodonti uzmanlarından, dental travmadan sonra uygulanan vitalite testi cevabını güvenli bulmayanların oranı (%96.1), diğer diş hekimlerine göre anlamlı derecede yüksek oranda bulunmuştur (Bonferroni düzeltmeli, p<0.002). Endodonti uzmanlarından avülse olan süt dişini replante etmeyenlerin oranı (%93.8), diğer diş hekimlerine göre anlamlı derecede yüksek bulunmuştur (Bonferroni düzeltmeli, p<0.002). Katılımcıların dental travmalara yaklaşımında; uzmanlık alanı, aktif çalışma yılı, çalışma kurumu, lisans mezuniyet yılı ve yaş gibi faktörlerin etkili olduğu görülmektedir. Sonuç: Bu çalışmada endodonti uzmanlarının dental travmalara yaklaşımının diğer diş hekimlerinin yaklaşımına göre daha kapsamlı olduğu sonucuna varılmıştır. Anahtar Kelimeler: Dental travma, Endodontist, AnketAim: To evaluate the dentists' approach to the traumatic dental injuries in Turkey. Material and Methods: The questionnaire consisting of 26 questions in our study was sent online to the dentists registered in the Turkish Dental Association (TDA) database and evaluated only with clear answers. Data were statistically analyzed using Bonferroni corrected chi-square test. Results: In our study, it was found that the most common type of dental trauma experienced by the participants was uncomplicated crown fracture (39.9%). Participants were found to experience high rates of dental trauma in the form of several cases per month (59.2%). The rates of participation of endodontics (45.3%) and pedodontics (59.3%) specialists in education related to dental trauma were significantly higher than those of other dentists (Bonferroni adjusted, p<0.002). Endodontists (96.1%) do not find the answer to the vitality test applied after dental trauma to be significantly more safe than other dentists (Bonferroni adjusted, p<0.002). Endodontist (93.8%) found that the proportion of those who did not replant their avulse milk teeth was significantly higher than other dentists (Bonferroni adjusted, p<0.002). It is observed that factors such as area of expertise, year of active study, place of study, year of undergraduate graduation and age were effective in the approach of the participants to dental trauma. Conclusion: In this study, it was concluded that the approach of endodontists to dental trauma was more comprehensive than that of other dentists. Keywords: Dental trauma, Endodontist, Questionnaire