Profesyonel Öğrenmeyi Destekleyen Bir Uzaktan Öğretim Tasarımının İncelenmesi

Abstract

Bu çalışma, bir devlet üniversitesinde görev yapan öğretim elemanlarına yönelik olarak geliştirilen çevrim içi bir mesleki gelişim programının etkililiğini değerlendirmeyi amaçlamaktadır. Program, öğretim elemanlarının öğrenci merkezli yaklaşımlar doğrultusunda pedagojik yeterliklerini artırmayı hedefleyen modüller üzerinden yürütülmüştür. Araştırma, nitel araştırma desenlerinden gömülü tek durum çalışması ile yürütülmüş; program sonunda yapılan başarı testine göre gruplandırılan katılımcılardan, orantısız tabakalı amaçlı örnekleme yöntemiyle seçilen 16 öğretim elemanıyla yarı yapılandırılmış görüşmeler yapılmıştır. Veriler içerik analizi yoluyla çözümlenmiştir. Araştırma bulguları, programın genel olarak öğretim elemanlarının ders tasarımı, ölçme-değerlendirme ve öğretim stratejileri konularında farkındalıklarını artırdığını ve mesleki uygulamalarına doğrudan katkı sunduğunu ortaya koymuştur. Özellikle etkileşimli modüller, kısa video içerikleri ve uygulamalı etkinlikler; öğrenme sürecini desteklemiş, katılımcıların motivasyonunu yükseltmiş ve öğrenme çıktılarının kalıcılığını artırmıştır. Katılımcılar, öğrenci merkezli yöntemleri daha bilinçli şekilde derslerine entegre ettiklerini belirtmiş; materyal geliştirme ve süreç odaklı değerlendirme stratejileri gibi konularda yeni uygulamalar denemeye yönelmişlerdir. Bununla birlikte, programın tüm disiplinlere hitap eden genel yapısı, özellikle teknik ve uygulamalı alanlarda görev yapan katılımcılar için zaman zaman sınırlayıcı olmuştur. Ayrıca, bazı katılımcıların düşük teknoloji yeterlikleri nedeniyle başlangıçta zorluk yaşadıkları, anlık geri bildirimlerin eksikliği nedeniyle öğrenme süreçlerinin yer yer kesintiye uğradığı görülmüştür. Kurumsal zorunlulukla eğitime katılan öğretim elemanlarının motivasyon düzeyi başta düşük olsa da, süreç içinde bu algının çoğu katılımcıda olumluya döndüğü saptanmıştır. Sonuç olarak, çevrim içi ortamda yapılandırılan bu mesleki gelişim programı, öğretim elemanlarının pedagojik yeterliklerini geliştirmede etkili olmuş; ancak daha özelleştirilmiş içeriklere, daha fazla etkileşim unsuruna ve bireysel desteğe ihtiyaç duyulduğu görülmüştür. Bu doğrultuda, politika yapıcılara, üniversite yöneticilerine ve öğretim tasarımcılarına programların erişilebilirliğini, etkileşim düzeyini ve içerik çeşitliliğini artırmaya yönelik öneriler sunulmuştur.This study aims to evaluate the effectiveness of an online professional development program designed for faculty members at a public university. The program was structured around modules intended to enhance instructors' pedagogical competencies, particularly through the promotion of student-centered teaching approaches. Employing an embedded single-case design within the framework of qualitative research, the study selected 16 participants through disproportionate stratified purposive sampling based on the achievement scores obtained from a test administered at the end of the program. Data were collected through semi-structured interviews and analyzed using content analysis. The findings indicate that the program contributed significantly to the participants' awareness and practices in course design, instructional strategies, and assessment methods. Interactive modules, concise video materials, and applied activities were found to enhance learning experiences, increase motivation, and support the retention of learning outcomes. Participants reported implementing student-centered strategies with greater confidence and adapting innovative assessment approaches within their teaching contexts. Despite these positive outcomes, certain limitations were identified. The generalized structure of the content limited practical applicability for instructors in highly technical or laboratory-based disciplines. Additionally, some participants with lower digital literacy experienced initial difficulties, and the absence of instant feedback occasionally disrupted the learning flow. Although a portion of the participants joined the program due to institutional mandates, many later acknowledged its benefits and expressed increased satisfaction as the program progressed. The study concludes that online professional development programs hold considerable potential for improving teaching quality in higher education. Accordingly, recommendations are made for policymakers, university administrators, and instructional designers to enhance program accessibility, interaction levels, and content diversity. It is particularly suggested that program content be enriched through scenarios, case analyses, and discipline-specific applied tasks. Furthermore, longitudinal research is recommended to explore the long-term impact of such initiatives.