Kanin dişlerin distalizasyonunda laceback’lerin etkinliğinin incelenmesi

Abstract

Amaç: Seviyeleme döneminde, kanın dişlerinin retraksiyonunda kullanılan laceback' lerin etkinliğini incelemektir. Materyal ve Metod: Çalışma kapsamına alınan 15 bireyden oluşan grupta, 13 alt kanın ve 15 üst kanın diş distalize edildi. Tüm vakalarda 0,022" braketler kullanıldı. İlk sıralama arkından başlayarak, kanın retraksiyonu için 0,010" kalınlığında ligatür teli ile laceback yapıldı. Retraksiyon sırasında meydana gelen kanin hareketini değerlendirmek için, retraksiyon öncesi ve sonrası elde edilen lateral sefalometrik filmler üzerinde 16 açısal ve doğrusal ölçüm yapıldı. Retraksiyon öncesi ve sonrası değerlerin ve meydana gelen değişimlerin alt ve üst kaninler arasında karşılaştırılmasında ise "Wilcoxon" testi kullanıldı. Bulgular: Alt ve üst çenede kanin dişler devrilme hareketi ile distalize edildi. Bu açısal değişim her iki grupta da istatistiksel olarak önemli bulundu (üst kanin için p0,001; alt kanin için p0,0l). Alt kanin dişler daha fazla devrilmiş olmasına rağmen, alt ve üst kaninler arasında istatistiksel olarak fark bulunmadı (p0,05). Ortalama olarak 2,67 ay devam eden uygulama sırasında alt (p0,01) ve üst (p0,001) kaninlerin distal hareketi istatistiksel olarak önemli bulundu. Üst kaninlerin distal hareket miktarının ve hareket hızının daha fazla olduğu ve bu farkın alt ve üst kaninler arasında istatistiksel olarak önemli olduğu görüldü (p0,001). Sonuç: Seviyeleme döneminde laceback uygulamasının kanin dişlerinin retraksiyonunda etkili bir yöntem olduğu görüldü. Üst kanin dişlerinin distale hareketi alt kanin dişlere göre hızlı meydana geldi.

Aim: To evaluate the effects of laceback on the canine distalization during leveling stage. Material and Methods: Fifteen upper canines and 13 lower canines were distalized with laceback in a total of 15 cases. In all cases 0.022" slot brackets were used. Canine distalization was performed during leveling. To evaluate the canine movement 16 angular and linear parameters were measured on pre- and post-distalization lateral cephalograms. Pre- and post-distalization values and dental changes in upper and lower jaws were compared with the Wilcoxon test. Findings: Lower and upper canines were distalized with tipping. This angular change was found statistically significant (p<0.001 for upper canine; p<0.01 for lower canine). Although the lower canine tipped more than the upper canine, there was no statistical significance between upper and lower canines (p>0.05). The distal movement of lower (p<0.0I) and upper (p<0.00l) canines were found significant in the mean distalization period of 2.67 months. The amount and rate of upper canine movement was bigger in the upper arch; these differences were found significant between the upper and lower canines (p<0.001). Conclusion: Laceback may be regarded as an effective method for canine distalization in leveling stage. The rate of upper canine movement was more than the lower canine movement.