Aktivator tedavisinin dudak profiline etkisi

Abstract

Bu çalışmanın amacı Angle Sınıf II Bölüm 1 maloklüzyonlu, aktivatörle tedavi edilen bireylerde yumuşak dokuda meydana gelen değişikliklerin incelenmesi ve elde edilen sonuçların bir kontrol grubuyla karşılaştırılmasıdır. Çalışma grubu olarak aktivatörle tedavi edilmiş 30, kontrol grubu olarak da 15 herhangi bir ortodontik tedavi görmemiş Angle Sınıf II Bölüm 1 maloklüzyonlu hastalardan elde edilen kayıtlar kullanılmıştır. Hastalardan alınan lateral sefalogramlarda yumuşak ve sert dokuya ait ölçümler yapılmıştır. Aktivatörle tedavi edilen grupta ortalama 11,8 ay kontrol grubunda ise 10,7 ay arayla lateral sefalogramlar alınmıştır. Gruplar içerisinde birinci ve ikinci ölçümleri karşılaştırmak için eşleştirilmiş t- testi ve gruplar arasındaki farkı incelemek içinde Mann-VVhitney U testi kullanılmıştır. Aktivator grubunda istatistiksel olarak önemli olmamakla birlikte nazolabial açıda bir azalma eğilimi gözlenmiştir. Aktivator grubunda üst dudak yüksekliğinde belirgin bir artış gözlenmiştir. Üst dudağın E doğrusuna olan uzaklığı çalışma grubunda kontrol grubuna göre istatistiksel olarak belirgin bir şekilde artmıştır. Sonuç olarak iki grupta da yumuşak doku üzerinde vertikal ve sagital yönlerde yapılan incelemelerde benzer değişiklikler gözlenmiştir, bununla birlikte ortalama değerlerde gruplar arasında farklılıklar bulunmuştur.

The aim of this study was to investigate the changes of soft tissue profile in Class II division 1 cases, treated with activator and to compare the results with those of a control group. Records of 30 patients treated with activator were used in this study. Records of 15 patients who had class II division 1 malocclusion and had no treatment were also used as control. Soft tissue and skeletal landmarks were traced from lateral skull cephalometric radiographs taken before treatment and at the end of the active phase of the activator treatment (mean 11,8 month). For control groups the mean time between the first and second radiographs was 10,7 months. Paired t-test was used to compare the first and second measurements within the groups. Mann-Whitney U test was used to analyze the differences between the groups. There was a tendency for the nasolabial angle to decrease in the activator group, but this decrease was not statistically significant. Height of the upper lip was significantly increased in the activator group. The horizontal distance between E line and the most prominent anterior surface of the upper lip was increased in the activator group. In conclusion, two groups showed similar changes in the sagital and vertical dimensions of the soft tissues, however the means varied between the groups.