Felsefe ve teolojide kutsal yolculuk tasavvuru: Gerçeklik seyyahlığı ve tanrının yolcuları

Abstract

Arkaik insan mitolojik anlatılarda kendisi için ulaşılamaz olduğunu düşündüğü hedeflere varabilen alegorik yaratıklar kurgulamıştı. Düşüncenin birbirini takip eden bir çizgide gelişmesi gidilen yol anlayışını meydana getirdi. Böylece felsefe ve teolojinin tanrıya ve gerçekliğe ulaşmada kutsal bir hac yolculuğu içinde oldukları düşüncesi yaygın bir biçimde kullanılmıştır. Tanrı hakkındaki bilginin mutlaklığı ile yeryüzündeki insanın sınırlılığı arasındaki kategorik ayrım ve mutlaklığa ulaşmada geçirilmesi gereken aşamalar bu zihinsel ve ruhsal hac yolculuğu metaforu ile şekillendirilirken, felsefî etkinliğin de gerçekliğe varmayı hedefleyen bir yolculuk olup olmadığı tartışılmıştır. Bu nedenle çalışmada felsefe ve teolojinin dinî terminolojide kullanılan hac kavramı ile olan yoğun ilişkisi tespit edilmektedir. Çalışma bu felsefi ve teolojik hac yolculuğunun kendine özgü kural ve sorunlarının ne veya neler olduğunu belirleyebilmeyi amaçlamaktadır.

Throughout the history of philosophy and theology the idea of a sacred journey was used widely in that achieving to the knowledge of God and the reality. The categorical distinction between absolute and limitation and between god and man and the phases that need to be achieving to the absolute all are shaped with the mental and spiritual allegory of the pilgrimage. At the same time, whether or not a pilgrimage the philosophical event was discussed as a journey to achieve the reality. Therefore, in this study the relation of philosophy and theology is determined with the concept of pilgrimage which is extensively used in religious terminology. This study describes that what are the problems of the philosophical and theological pilgrimage? And defines the requirements to this mentally pilgrimage which has been its own rules.