‘Ulusal dava’dan ‘ayakbağı’na: Kıbrıs siyasetinin dönüşümü

Abstract

Bu çalışma 2000’li yıllarda Türkiye’de Kıbrıs sorununun hem resmi devlet politikası bağlamında hem de kamuoyunda algılanış ve ele alınışında yaşanan dönüşümü değişik boyutlarıyla betimlemeyi ve tarih-sel bir perspektif ışığında analiz etmeyi amaçlamaktadır. Bu amaç doğrultusunda makale, Kıbrıs meselesinin tarihsel gelişiminin eleştirel bir tahlilini, özellikle de 1999 sonrası döneme ve büyük sermaye ve onun temsilcisi TÜSİAD’ın söz konusu dönüşümde oynadığı role odaklanarak, yapmaktadır. Bu çalışmada, Türkiye’nin Kıbrıs politika sındaki ve kamuoyunun konuya bakışındaki dönüşümü anlamak ve analiz etmek için, bu süreci ülkenin genel siyasi atmosferi ve dönemin hegemonik vizyon/proje/görüşleri ile ilişkilendirmenin gerekliliği savu-nulmaktadır. Kıbrıs hakkındaki resmi politika ve kamuoyu görüşünün özellikle 2000’li yıllarda dönüşmesini, Helsinki Zirvesinin ardından bir hegemonik proje olarak ortaya çıkan AB üyelik sürecinden bağımsız olarak anlamak ve analiz etmek mümkün değildir. Bu çalışma Türkiye’nin Kıbrıs siyasetinin dönüşümünün 2002 seçimlerinin hemen ardından ortaya çıkan AKP-büyük sermaye koalisyonu eliyle hayata ge-çirildiğini ve AB’ye üyelik (hegemonik) projesinin bir boyutu olarak gö-rülmesi gerektiğini savunmaktadır.

This study aims to depict the transformation in the way in which the Cy-prus question is perceived and handled in Turkey, both in official state policy and popular opinion in 2000s, with its different dimensions and to analyze this transformation with a historical perspective in terms of actors and dynamics. To meet this aim, it provides a critical account of the his-torical development of the Cyprus question through the republican histo-ry, focusing on the post-1999 period, with special reference to the role of big capital and its representative TüSİAD in the process of transfor-mation. It is maintained in this study that in order to understand and ana-lyze the transformation of Cyprus policy of Turkey as well as the public opinion, it is necessary to relate this process with the general political atmosphere of the country, with the hegemonic vision/project/opinions of the period. In this case, it is impossible to understand and analyze the transformation of the official policy and public opinion on Cyprus, specif ically in 2000s, separate from the EU membership project, which has emerged as a hegemonic project after the Helsinki Summit. It is claimed by this study that the transformation of Turkey‘s Cyprus policy should be seen as a dimension of this hegemonic project and handled by the coali-tion of the big capital and AKP, which has established just after 2002 elections.