Romatoid artrit ve osteoartritli hastalarda idrar glikosaminoglikan atılımı: Hastalık aktivitesi ile korelasyonu
Özet
Proteoglikan yıkım ürünleri kartilaj matriksinden salınır ve sinoviyal sıvı, serum ve idrarda çıkar. Bu çalışmanın amacı RA ve OA 'li hastalarda idrar GAG düzeylerini incelemek ve hastalık aktivitesi ile ilişkisini araştırmaktır. 34 RA, 34 OA ve 34 normal kontrolün 24saatlık idrar örnekleri toplandı. RA'li hastalar hastalık aktivitesine göre 4 gruba ayrıldı: remisyon, hafif, orta, şiddetli. Hastalık aktivitesi takip parametresi olarak sabah tutukluğu süresi, sedimantasyon hızı, şiş ve hassas eklem sayısı kaydedildi. OA'li hastalar sedimantasyon ve tutulan eklemin radyolojik incelemesiyle klinik olarak değerlendirildi. Tüm idrar örnekleri -70\circC'de saklandı. GAG atılımının ölçümü için dimetilmetilen blue(DBM) boya bağlama yöntemi kullanıldı. RA ve OA'li hastaların idrar GAG düzeyleri kontrolden yüksekti(p0.001 ve p0.05). RA'li hastalarda, GAG atılımı ve hastalık aktivitesi arasında istatistiksel olarak anlamlı korelasyon vardı. Çok ciddi RA'li hastalarda yüksek ortalama GAG seviyeleri gözlendi. OA'li hastaların idrar GAG atılımı, remisyondaki RA'li hastalara benzerdi. OA'li ve RA'li hastalarda GAG konsantrasyonu ve radyolojik evre arasında anlamlı korelasyon bulunmadı. Biz idrar GAG atılımının, RA ve OA'li hastalarda kartilaj hasarı ve hastalık aktivitesinin takibinde kullanılabileceği sunucuna vardık. The degradation products of proteoglycans are released from the cartilage matrix and appear in the synovial fluid, serum and urine. The aims of this study were to examine urinary glycosaminoglycan(GAG) levels in Rheumatoid Arthritis(RA) and Osteoarthritis(OA) patients and to investigate the relationship between disease activity and urinary GAG excretion. Twenty four hour urine specimens were collected from 34 normal controls, 34 patients with RA and 34 patients with OA. RA patients were divided into four groups by disease activity: remission, mild, moderate and severe. At each assessment, the following parameters of disease activity were recorded; duration of morning stiffness, erythrocyte sedimentation rate(ESR); tender and swollen joint number. OA patients were assessed clinically with radiological assessment of the affected joints and measurement of the ESR. All urine samples were stored at -70\circC until assayed. DMB(dimethylmethylene blue) dye binding assay was used to measure GAG excretion. Urinary GAG levels were higher in patients who had RA(p<0.001) and OA(p<0.05) than the normal controls. There was a statistically significant correlation between GAG excretion and disease activity in patients with RA. A higher mean GAG levels was observed in the patients with more severe RA. Urinary GAG excretion of OA patients were similar to the RA patients who were in remission. No significant correlations were found between the radiologic grade and the concentration GAG in patients with RA and OA. We concluded that measuring urinary GAG excretion in OA and RA patients may be useful in following cartilage damage and disease activity.
Kaynak
Romatoloji ve Tıbbi Rehabilitasyon DergisiCilt
12Sayı
2Bağlantı
https://app.trdizin.gov.tr/publication/paper/detail/TVRVME1qYzM=https://hdl.handle.net/20.500.12712/7725