The effect of fluoroquinolones, metronidazole and some antifungals on Mycobacterium tuberculosis (H37Rv)

Abstract

Bu çalışmanın amacı; metronidazol, flukonazol, ekokonazol, mikonazol, klotrimazol, ketokonazol, amfotersin B, 5-florositozin gibi bazı ilaçların antitüberküloz etkilerini incelemek ve bu etkileri birincil antitüberkülozlar ve ikincil antitüberkülozların etkileri ile karşılaştırmak idi. Araştırmada, Mycobacterium tuberculosis (H37Rv) suşu ve buyon mikrodilüsyon yöntemi kullanıldı. Birincil antitüberküloz ilaçların (izoniazit, rifampisin, streptomisin ve etambutol) MIC değerleri, sırasıyla, 0.125 \mug/ml, 0.06 \mug/ml, 2 \mug/ml ve 4 \mug/ml olarak bulundu. Ofloksasin, siprofloksasin, pefloksasin, metronidazol, klotrimazol ve ketokonazole ilişkin MIC değerleri ise, sırasıyla, 0.5 \mug/ml, 1 \mug/ml, 4 \mug/ml, 256 \mug/ml, 16 \mug/ml ve 16 \mug/ml olarak saptandı. Sonuç olarak, özellikle klotrimazol ve ketokonazol olmak üzere, bazı ilaçlar in vitro antitüberküloz etki göstermektedirler. Bu ilaçların in vivo antitüberküloz etkileri başka çalışmalarla incelenmelidir.

The purpose of this study was to assess the antituberculosis potential of some drugs including metronidazole, fluconazole, econazole, miconazole, clotrimazole, ketoconazole, amphotericin B, 5-fluorocytosine in comparison to well-known primary and secondary (flouroquinolones) antituberculosis agents. The MIC values were determined with broth microdilution method. The MIC values for Mycobacterium tuberculosis H37Rv of isoniazid, rifampicin, streptomycin and ethambutol (primary antituberculosis agents) were 0.125 \mug/ml, <0.06 \mug/ml, 2 \mug/ml and 4 \mug/ml, respectively. Ofloxacin, ciprofloxacin, pefloxacin, metronidazole, clotrimazole, and ketoconazole of MIC values were 0.5 \mug/ml, 1 \mug/ml, 4 \mug/ml, >256 \mug/ml, 16 \mug/ml and 16 \mug/ml, respectively. The results of the study showed that some antimicrobial agents particularly clotrimazole and ketoconazole have antituberculosis activity and they should be studied further to determine their in vivo effect in tuberculosis.