Fibromiyalji sendromunda depresyon ve sosyal uyumunun rolü

Abstract

Amaç: Fibromiyalji sendromu (FS) hastalarında depresyon ve klinik parametreler arasındaki ilişkiyi araştırmak, depresyon sıklığını ve sosyal uyumu sağlıklı kontrollerle karşılaştırmaktır. Gereç ve Yöntem: Bu çalışmaya 18-55 yaş arası, 1990 American College of Rheumatology kriterlerine göre FS tanısı almış 37 kadın alındı. Depresyon tanısı DSM IV kriterlerine göre kondu. Psikolojik durum Hamilton Anksiyete Skalası ve Hamilton Depresyon Skalası ile değerlendirildi. Sosyal uyumu değerlendirmek için Sosyal Uyumu Değerlendirme Ölçeği kullanıldı. Klinik değişkenler vizüel analog skalaya göre ağrı, yorgunluk, uyku problemi ve hastanın sağlık durumunu değerlendirmesinden oluştu. Total miyaljik skor her bir hassas nokta için 0-3 arası skala kullanılarak değerlendirildi. Bulgular: FS’li hastalarda eşlik eden depresyon oranı kontrol grubundan anlamlı olarak yüksekti (p0,001). 25 hastada klinik depresyon bulunmazken, 12 hasta DSM IV’e uygun olarak depresif hastalık tanısı aldı. Depresyonu olan ve olmayan hastalar arasında ağrı, yorgunluk, uyku bozukluğu, hassas nokta sayısı gibi klinik parametrelerde, sosyal fonksiyonlar ve dizabilite skorlarında istatistiksel olarak anlamlı fark yoktu. Diğer yandan FS’li hastalar normal kontroller ile karşılaştırıldığı zaman anlamlı olarak daha düşük sosyal uyum sergilediler (p0,001). Ek olarak, FS’li hastalar kontrollerden anlamlı olarak daha yüksek anksiyete ve depresyon skorlarına sahiptiler (sırasıyla p0,001 ve p0,01). Sonuç: Bizim sonuçlarımız FS ve depresif hastalık birlikteliğinin sık olduğunu ve bu birlikteliğin FS’nin temel belirtilerinden bağımsız olabileceğini göstermektedir. Bununla birlikte FS’li hastalar sosyal uyumda anlamlı azalma sergilemektedirler

Objective: To investigate the relationship between depression and clinical symptoms in subjects with fibromyalgia syndrome (FS), and to compare social adjustment and frequency of depression with healthy controls. Materials and Methods: Thirty-seven women, aged 18-55 years, diagnosed as FS according to 1990 American College of Rheumatology criteria were included in this study. The diagnosis of depression was made according to DSM IV criteria. Psychological status was assessed with the Hamilton Depression Scale and the Hamilton Anxiety Scale. The Social Adjustment Scale Self-Report was used for the evaluation of social adjustment. Clinical variables included visual analog scale for pain, fatigue, sleep problems and patients‘ estimate of health status. Total myalgic score was assessed using a 0-3 scale for each tender point. Results: The rate of concurrent depression in FS patients was significantly greater than healthy controls (p<0.001). Twelve patients (32%) received a concurrent DSM IV diagnosis of depressive disorder, where 25 patients (68%) were not clinically depressed. There was no statistically significant difference between the depressed and non-depressed patients in clinical parameters such as pain, fatigue, sleep disturbance, number of tender points and in social functions and disability scores. On the other hand, the patients with FS showed significantly poorer social adjustment compared to normal controls (p<0.001). Additionally, the patients with FS had significantly higher depression and anxiety scores than controls (p<0.01 and p<0.001, respectively). Conclusion: Our results indicate that concurrent depressive disorders are prevalent in FS and that may be independent from the cardinal features of FS. However, patients with FS exhibit significant decline in social adjustment.