Posterior spinal füzyon oluşturmada otogreft, koral greft ve ksenogreft etkinliklerinin karşılaştırlması

Abstract

Amaç: Kemik greftleme işlemleri, ortopedik cerrahinin önemli bir parçasını oluşturur. Bu işlemler özellikle torakolumbal spinal cerrahi uygulanan hastalarda yaygın olarak kullanılmaktadır. Kemik tercihlerinden üçünü otogreft, koral greft ve ksenogreft oluşturmaktadır. Bu çalışmada otogreft, koral greft ve ksenogreftin etkinlikleri değerlendirildi. Çalışma planı: Otuz altı Yeni Zelanda albino tavşanı, dokuzarlı dört gruba ayrıldı. Tüm tavşanların torakal 10-12. vertebralarının posterior elemanları dekortike edildi. Kontrol grubu olarak seçilen grup I' de herhangi bir greft materyali kullanılmadı. Grup II'de otolog iliak kanat grefti, grup III'de koral greft, grup IV'de ise solventlerle dehidrate edilmiş ksenogreft kullanıldı. Ameliyatı izleyen sekizinci hafta sonunda tavşanların yaşamları sonlandırıldı ve manuel, radyolojik, histolojik ve biyomekanik açılardan değerlendirildi. Sonuçlar: Kontrol grubunda manuel ve radyolojik olarak füzyon izlenmedi. En düşük histolojik ve biyomekanik değerler grup I'de görüldü. Grup II'de palpasyonla %85.7, radyolojik olarak %78.5; grup III'de hem palpasyon hem de radyolojik olarak %61.1, grup IV'de ise palpasyonla %55.5, radyolojik olarak %50.0 füzyon saptandı. Çıkarımlar: Koral greft ve ksenogreftin, posterior spinal füzyon oluşturmada uygun ve etkili oldukları ve otogreftlere alternatif olarak kullanılabilecekleri sonucuna varıldı.

Objectives: Bone grafting constitutes a vital component in many reconstructive orthopaedic surgical procedures. They are widely used in patients undergoing thoracolumbar spinal surgery. The three choices of bone are autograft, coralline graft, and xenograft. The purpose of this study was to evaluate the contribution of autograft, coralline graft, and xenograft to spinal fusion. Methods: Thirty-six New Zealand albino rabbits were divided into four groups of equal size. Decortication of posterior structures of the thoracal 10-12. vertebrae was performed in all rabbits. No graft material was used in group I (controls). The remaining three groups received autologous iliac crest bone graft, coralline graft, and xenograft dehydrated by solvents, respectively. The rabbits were sacrificed eight weeks postoperatively for manual, radiologic, histologic, and biomechanical evaluations. Results: Manual and radiologic evaluations showed no fusion in the control group in which the lowest histologic and biomechanical scores were obtained. Manually and radiologically, fusion was found in 85.7% and in 78.5% with autologous iliac crest bone graft; in 61.1% and 61.1% with coralline graft, and in 55.5% and 50.0% with xenograft, respectively. Conclusion: Our data substantiates the use of coralline graft and xenograft as appropriate and efficient materials alternative to autografts in obtaining posterior spinal fusion.