Aristoteles Felsefesinde Hayvansal Hareket ve Hayvansal Birlik Sorunu

Abstract

Aristoteles, Fizik adlı eserinde hayvanı, kendi kendine hareket eden bir varlık olarak tanımlar. Öte yandan, biliyoruz ki hayvan sadece kendi kendine hareket etmez aynı zamanda dışarıdan aldığı hareketlere de maruz kalır. Dolayısıyla bir anlamda hareket ettiren diğer anlamda hareket edendir. Öyleyse hayvanın bir öz olduğunu unutmadan hangi noktaya kadar kendi kendine hareket eden bir varlık olduğunu açıklamak gerekir. Burada asıl cevap verilmesi gereken, nefes alan, beslenen, büyüyen, algılayan, arzu eden, yer değiştiren hayvanın bütün bunları yaparken birliğini nasıl muhafaza ettiği sorusudur.Bu makalenin amacı hayvansal birliğin Aristoteles'in Ruh Üzerine eserinde ifade ettiği gibi madde-biçimsel bir bileşik olduğunu yadsımadan aynı zamanda dinamik ve organik bir birlik olduğunu göstermektir ve bu birliği sağlayan ilkeyi veya ilkeleri ortaya koymaktır.

Aristotle in his work Physic defines animal as a self-moving being. On the other hand, we know that animal does not only by itself; it is also affected from external motions. Consequently it is the mobilizer and the mobilized. Therefore the extent of the animal's self-moving nature should be explained. Besides it should not be overlooked that the animal is a substance. In this case the essential question to be answered is, how the animal maintains its unity while it breathes, feeds, grows, perceives, desires and relocates.The aim of this article is to explain animalistic as a dynamic and organic unity without disregarding the fact that it is also a compound of matter and form as mentioned in the work of Aristotle, On The Soul, and to put forth the principle or principles that forms this unity.