Ondokuz Mayıs Üniversitesi Tıp Fakültesi öğrencilerinde fiziksel aktivite yoğunluğuna göre depresyon düzeyinin değerlendirilmesi

Abstract

Amaç: Bu çalışmada OMÜ tıp fakültesi öğrencilerinde fiziksel aktivite yoğunluğuna göre depresyon düzeyinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Materyal ve Metot: Çalışmamıza Ondokuz Mayıs Üniversitesi Tıp Fakültesi’nden 331 öğrenci katılmıştır.Anketler yüz yüze görüşme yöntemiyle uygulanmıştır. Çalışmamızda Sosyodemografik Veriler anketi,Uluslararası Fiziksel Aktivite Anketi uzun formu ve Hasta Sağlık Anketi-9 kullanılmıştır. Çalışmada veri analizi için SPSS 25.0 paket programı kullanılmıştır. Araştırmada katılımcı sayısının 200’ün üzerinde olmasından dolayı, parametrik testler kullanılmıştır (Tabachnick ve Fidell, 2001). Bundan dolayı ölçek ve alt ölçek puanları arasındaki ilişkiyi belirlemek için parametrik testlerden pearson korelasyon analizi yapılmıştır. Bununla birlikte ölçek ve alt ölçekler ile katılımcıların sosyodemografik verileri arasında anlamlı farklılık olup olmadığını belirlemek üzere parametrik testlerden Independent simple t testi ve ANOVA testi uygulanmıştır. Gruplar arasında anlamlı fark çıkması durumunda, anlamlılığın hangi gruplar arasında olduğunu belirlemek için Post-Hoc testi yapılmıştır. Varyansın homojen dağılmaması ve örneklem sayılarının eşit olmamasından dolayı Sidak Post-Hoc testi seçilmiştir. Kategorik verilerin karşılaştırılması için Chi square test kullanılmıştır. p<0.05 istatistikçe anlamlı kabul edilmiştir. Bulgular: Çalışmamıza katılan öğrencilerin % 15,1’inin yetersiz düzeyde, %56,5’inin düşük düzeyde, %28,4’ünün yeterli düzeyde aktivite yaptıkları tespit edilmiştir. Toplamda %84,9 oranında fiziksel olarak aktif oldukları gösterilmiştir. Çalışmamızda depresyon düzeyinin değerlendirilmesinde hasta sağlık anketi-9 kullanılmıştır. Öğrencilerin %6’sında minimal, %34,7’sinde hafif , %35’inde orta şiddetli, %17,8’inde orta şiddetli-ciddi ve %6,3’ünde ciddi depresyon görüldüğü saptanmıştır. Eşik değerin ≥10 olarak kullanıldığı çalışmamızda depresyon oranı %59,1 dir. Sonuç: Çalışmamızda yer alan Tıp Fakültesi öğrencilerinde fiziksel olarak daha az aktif olan bireylerin depresyon düzeylerinin anlamlı bir şekilde daha yüksek seviyede olduğu görülmüştür.Bireylerin fiziksel aktiviteye teşvik edilmesi toplum sağlığı özelliklede ruh sağlığı açısından önemli olduğu görülmektedir. Çalışmamızda öğrencilerdeki depresyon seviyesi yüksek olup, öğrencileri depresyona teşvik eden nedenlerin araştırılıp, bir an önce bu sebeplere yönelik önlemlerin alınması gerekmektedir. Fiziksel aktivite ve depresyon ilişkisinin; farklı yaş gruplarında, farklı üniversitelerde, diğer bölümlerde, farklı sosyokültürel ve ekonomik gruplarda araştırıldığı çalışmalar bizlere bu konuyla alakalı daha fazla yol gösterici olabilir.

Aim: In this study, it was aimed to evaluate the level of depression in OMU medical faculty students according to physical activity intensity. Material and Methods: 331 students from Ondokuz Mayıs University Faculty of Medicine participated in our study. The questionnaires were applied by face-to-face interview method. Sociodemographic Data questionnaire, International Physical Activity questionnaire long form and Patient Health Questionnaire-9 were used in our study. SPSS 25.0 package program was used for data analysis in the study. Since the number of participants in the study was over 200, parametric tests were used (Tabachnick & Fidell, 2001). Therefore, Pearson correlation analysis, one of the parametric tests, was used to determine the relationship between the scale and subscale scores. In addition, Independent simple t-test and ANOVA test, which are parametric tests, were applied to determine whether there was a significant difference between the scale and sub-scales and the sociodemographic data of the participants. In case of significant difference between groups, Post-Hoc test was performed to determine between which groups the significance was. Sidak Post-Hoc test was chosen because the variance was not distributed homogeneously and the sample numbers were not equal. Chi square test was used to compare categorical data. p<0.05 was considered statistically significant. Results: It was determined that 15.1% of the students participating in our study were active at an insufficient level, 56.5% at a low level, and 28.4% at a sufficient level. It has been shown that they are physically active at a total rate of 84.9%. In our study, the patient health questionnaire-9 was used to evaluate the level of depression. It was determined that 6% of the students had minimal, 34.7% mild, 35% moderate, 17.8% moderate-severe and 6.3% severe depression. In our study, where the threshold value was used as ≥10, the rate of depression was 59.1%. Conclusion: It was observed that the depression levels of the individuals who were less physically active among the Medical Faculty students included in our study were significantly higher. It is seen that encouraging individuals to physical activity is important in terms of public health, especially mental health. In our study, the level of depression in students is high, and the reasons that encourage students to be depressed should be investigated and measures should be taken as soon as possible. The relationship between physical activity and depression; Studies in different age groups, in different universities, in other departments, in different socio-cultural and economic groups can guide us further on this issue.