Effects of vermicompost and planting on soil aggregate formation and organic carbon content

Abstract

The influence of vermicompost and soybean planting on the structural parameters of clayey soil was evaluated by bulk density, pore size distribution, hydraulic conductivity, aggregate-size distribution and stability, water retention, and plant water holding capacity. Physicochemical properties of soil samples were also measured. There were four treatments: soil (S), soil+2%vermicompost (SV), soil+planting (SP), and soil+planting+2% vermicompost (SPV) observed in a controlled environment. Moisture content was kept around field capacity, wetting with rainwater after daily weighing the pots and cylinders. The first half of the experiment ended 24 days after it began, while the second half ended when the plants reached vegetative maturity (72 days). The statistical tests were done using the (SPSS, version 17). Data were tested according to factorial experimental design with soil management system and sampling dates as factors while means were separated using Duncan. Mechanically stable aggregates (MSA) obtained by the dry sieving method were predominantly macroaggregates (>0.25 mm). At 24 days, the percentage increase of MWD over control was 10.32 %, 1.94 % and 9.03 % for SP, SV and SPV respectively. Generally, daily irrigation led to slaking of macroagregate. Microaggregate (<0.25mm) contained significantly higher OC conent than macroagregates (>0.25 mm) at p (<0.01). Fine particles (microaggregates) are strongest against degradation. Most structural parameters are improved over a long period. However, soybean planting treatment had a more significant effect on soil measured physical and structural properties than the sole application of vermicompost. It is worthy to note that though vermicompost is termed as "exceptionally superior" to worldwide brands of conventionally produced and marketed compost, not all sources will have a positive effect on soil.

Vermikompost ve soya fasulyesi ekiminin killi toprağın yapısal parametreleri üzerindeki etkisi, yığın yoğunluğu, gözenek boyutu dağılımı, hidrolik iletkenlik, agrega boyutu dağılımı ve stabilitesi, su tutma ve bitki su tutma kapasitesi ile değerlendirildi. Toprak örneklerinin fizikokimyasal özellikleri de ölçülmüştür. Dört işlem vardı: kontrollü bir ortamda gözlemlenen toprak (S), toprak+%2 solucan gübresi (SV), toprak+dikim (SP) ve toprak+dikim+%2 solucan gübresi (SPV). Nem içeriği tarla kapasitesi civarında tutulmuş, kap ve silindirler günlük tartıldıktan sonra yağmur suyu ile ıslatılmıştır. Denemenin ilk yarısı başladıktan 24 gün sonra, ikinci yarısı bitkiler vejetatif olgunluğa (72 gün) ulaştığında sona ermiştir. İstatistiksel testler (SPSS, versiyon 17) kullanılarak yapıldı. Veriler, Duncan kullanılarak ortalamalar ayrılırken, faktör olarak toprak yönetim sistemi ve örnekleme tarihleri ile faktöriyel deney tasarımına göre test edildi. Kuru eleme yöntemiyle elde edilen mekanik olarak kararlı agregalar (MSA), ağırlıklı olarak makro agregalardı (>0,25 mm). 24 günde, MWD'nin kontrole göre yüzde artışı SP, SV ve SPV için sırasıyla %10,32, %1,94 ve %9,03 olmuştur. Genel olarak, günlük sulama makroagreganın gevşemesine neden olmuştur. Mikroagrega (<0,25mm), p'de (<0.01) makroagregalardan (>0.25 mm) önemli ölçüde daha yüksek OC içeriği içeriyordu. İnce partiküller (mikro agregalar) bozulmaya karşı en güçlü olanlardır. Çoğu yapısal parametre uzun bir süre boyunca iyileştirilir. Bununla birlikte, soya fasulyesi ekim işleminin toprakta ölçülen fiziksel ve yapısal özellikler üzerinde tek başına vermikompost uygulamasından daha önemli bir etkisi olmuştur. Vermikompost, geleneksel olarak üretilen ve pazarlanan kompostun dünya çapındaki markalarından "son derece üstün" olarak adlandırılsa da, tüm kaynakların toprak üzerinde olumlu bir etkisi olmayacağını belirtmekte fayda var.