Dijital ve geleneksel ölçülerden elde edilen modeller üzerinde hazırlanan farklı kronların kenar ve iç uyumlarının değerlendirilmesi

Abstract

Amaç: Dijital ve geleneksel yöntemlerle elde edilen farklı modeller üzerine hazırlanan kron restorasyonların kenar ve iç uyumlarını değerlendirmektir. Materyal ve Metot: Sağ maksiller 1. molar diş preparasyonu yapılan bir fantom modelden iki farklı teknikle ölçüleri alındı. Taranabilir ilave silikon ölçü maddesi (Hydrorise Implant heavy/light) ile alınan ölçülerden dijital STL (Grup 1), alçı (Grup 2), ve 3B yazıcı ile yazdırılan rezin modeller (Grup 3) elde edildi. Bir ağız içi tarayıcısı (Medit i500) yardımı ile alınan ölçülerden dijital STL (Grup 4) ve bir 3B yazıcı ile yazdırılan rezin modeller (Grup 5) elde edildi. Modeller üzerine bilgisayar destekli tasarım/ bilgisayar destekli üretim (CAD/CAM) tekniği ile fiber destekli kompozit (FRC/Trinia), zirkonyun oksit (Zr/GC Initial) ve lityumdisilikat (LD/e.max CAD) tam kronlar (N=150) hazırlandı. Kronların kenar ve iç uyumları silikon replika tekniği ve x40 büyütmede stereomikroskop ile değerlendirildi. Veriler çoklu karşılaştırma testi (MANOVA), 2-yönlü ANOVA ve Post-hoc Tukey testi ile istatistiksel olarak karşılaştırıldı (α=0.05). Bulgular: En düşük kenar ve iç uyum değerleri Grup 5 model üzerinde üretilen LD kronlarda elde edildi ve diğer gruplarla arasında istatistiksel fark bulundu (p<0.05). En yüksek kenar ve iç açıklık değerleri Grup 2 modeller üzerinde üretilen FRC kronlarda elde edildi. MANOVA sonucuna göre model ve materyal etkileşiminin restorasyonun uyumu üzerine etkisinin anlamlı olduğu bulundu (p<0.05). Sonuç: Her üç restorasyon materyalinde de en iyi uyum değerleri direkt dijital ölçüden yazdırılan 3B rezin modeller üzerinde edilmiştir. Model tipi ve kron materyali kenar ve iç uyum üzerine etkilidir. Karşılaştırılan modeller üzerinde elde edilen uyum değerleri klinik olarak kabul edilen maksimum açıklık değerlerinin (120µm) altındadır.

Aim: To evaluate marginal and internal adaptation of different restorations prepared on models obtained by digital and conventional methods. Material and Method: Right maxillary 1st molar tooth was prepared on a phantom model, and impressions were taken using two different techniques. Digital STL (Group 1), stone cast (Group 2), and 3D printed resin models (Group 3) were obtained from the conventional impressions taken with scannable additional silicone impression material (Hydrorise Implant heavy / light). Digital STL (Group 4) and 3D printed resin (Group 5) models were obtained from the impressions taken with an intraoral scanner (Medit i500). Fiber-reinforced composite (FRC / Trinia), zirconium oxide (Zr/GC Initial) and lithium disilicate (LD/e.max CAD) full crowns (N = 150) were prepared on the models by using computer-aided design/computer-aided manufacturing (CAD / CAM) technique. The marginal and internal adaptation of the crowns were evaluated with the silicone replica technique and light microscope at x40 magnification. The data were statistically analyzed using the multiple comparison test (MANOVA), 2-way ANOVA and Post-hoc Tukey test (α = 0.05). Results: The lowest marginal and internal adaptation values were obtained in the LD crowns produced on the Group 5 model, and a statistical difference was found between the other groups (p <0.05). The highest marginal and internal opening values were obtained in FRC crowns produced on Group 2 models. According to the MANOVA result, the effect of model and material interaction on the adaptation of the restoration was found to be significant (p <0.05). Conclusion: In all three restoration materials, the best adaptation values were obtained on 3D resin models printed directly from digital impression. Model type and crown material affect the marginal and internal adaptation. The gap values obtained on the compared models are below the clinically acceptable maximum gap value (<120 µ).